Leiderverslag
Zaterdag:
We hebben een record gevestigd! We hebben het de eerste dag al verknoeid bij groep 8 en klas 1 en 2. Onze geloofwaardigheid is zo'n 13 uur na aanvang van het kamp volledig het putje in gegaan, samen met een flinke hoeveelheid regenwater...
Het begon heel goed deze morgen, de groepen reden droog weg en hadden een prettige wind mee. Ondertussen vond er een ware volksverhuizing plaats richting Putten. Terwijl de keukenploeg in Putten bijkomen van een goede onweersklap die de stroom uit doet vallen, schuilt de oudste groep in het magazijn bij de C1000 in Spakenburg. De jongste groep zochten hun heil in een oude schuur en hebben de tijd gevuld door heeeeeel lang moordenaartje te spelen.
Op het kamp wordt de allerjongste groep het bos in gestuurd om samen met Sanne de omgeving te verkennen. Toen ze vertrokken was het nog droog...
We hebben even een vergelijkende actie gedaan: de allerjongste bleken deze dag toch het meeste vocht opgevangen te hebben. De fietsgroepen kwamen wonderwel droog binnen!
Het eten was zeer geslaagd. De introductie van de krund soep (kip en rund bouilon, klein foutje bij het inkopen) verliep boven verwachting goed. En de goed aangeklede hamburger met extra vitamientjes gaat er altijd wel in na een goed stuk fietsen.
Na het eten op de eerste dag volgt traditiegetrouw de eerste inbeslagname ronde. Diverse erwtenschieters, stinkbommen en zakken met borrelnoten zijn reeds in het bezit van de kampleiding die concludeert dat de bouwtechniek de laatste jaren nauwelijks is gewijzigd.
En toen ging het mis. Even een wandeling voor het slapen gaan. De oudste groep even goed op pad sturen zodat ze lekker moe worden... Dat is gelukt... Een wandeling van een goed uur eindigt drie uur later in de zeikende regen... afslag gemist, denken we... en het vertrouwen van de oudste groep verloren... weten we... De eerstvolgende keer dat we zeggen dat we ergens over 10 minuten zullen zijn worden we niet geloofd... waarschijnlijk worden we deze week helemaal niet meer geloofd. Maar wat slapen ze heerlijk vroeg!
Zondag:
We zaten met onze handen in het haar. Het was half 12 en het hele grut lag op bed... een situatie waar we niet goed raad mee wisten. Waar is het misgegaan, wat speelt er... en wat moeten we dan?
Het begon zo goed vanmorgen, slaperig en mopperend kwamen de kinderen langzaam maar zeker tevoorschijn uit hun tot holen omgetoverde slaapzalen. Het ontbijt verliep vrijwel geruisloos tot het verzoek kwam de zwemspullen tevoorschijn te halen.
Het zwembad was niet spectaculair, maar met deze kindertjes werd dat het vanzelf! Men neme 2 grote zwembanden, een aantal badder Harry's en vrolijk stel als badjuf en meester en 43 vrolijke kindertjes met leiders. Al snel wordt het normaal rustige zwembad een vrolijke arena waarin het de truuk is zo lang mogelijk op een band te blijven zitten, ondanks de kapers... De badder Harry's waren verbaast over de activiteit in het normaal gesproken zo rustige bad en de badjuf vergeet haar taak en ligt steeds in een deuk om de fratsen die worden uitgehaald!
Nadat de vissticks met aardappeltjes, worteltjes en appelmoes naar binnen zijn gewerkt hebben we de kids uitgenodigd te strijden tegen de leiders in een serieus potje trefbal. Gelukkig konden we het 2e potje wel winnen, want onze geloofwaardigheid heeft al genoeg geleden.
Het levend stratego viel in goede aarde. Rennen door een stuk bos terwijl het schemert is een activiteit waar veel kinderen graag even voor naar buiten komen. En daarna was naar bed gaan de activiteit waar veel kinderen graag voor naar binnen kwamen.
En toen wisten we het even niet meer. Zittend aan de keukentafel keken we elkaar wat verdwaasd aan en vroegen we ons af wat te doen. Net op het moment dat we waren gestart met 'wat ben ik' konden we wat jongedames betrappen op het besluipen van de heren. Gelukkig maar, we mogen toch nog wandelen. Heerlijk!
Maandag
Maandag was de dag van de olympische 6-kamp spelen. Ondergewaardeerde olypische sporten zijn weer tevoorrschijn gehaald en enthousiast beoefend door onze atleten. Sporten als eieren gooien, hoofd, benen, billen en verplaats een watje met vaseline op je neus blijken uitermate geschikt voor een olypische 6-kamp medaille. De atleten waren erg enthousaist en gingen er volledig voor. Een gezellige ochtend waarop ook nog eens de zon ging schijnen, genieten geblazen dus!!
De middag werd goed besteed aan wat boodschapjes, de namiddag werd goed besteeds aan de jacht naar verboden middelen. Ja, lieve ouders, jullie kindertjes hebben of last van zwarte gaten in het geheugen of er is toch sprake van enige verslaving...? Van te voren is de dopinglijst doorgenomen (borrelnoten, energydrink, gedroogde erwten of andere gelijkvormige groenten, enz) en toch werden de centjes waar deze kinderen een jaar lang voor hebben gespaard om mee te nemen op kamp toch besteed aan verboden middelen. Op doortastende wijze, waar de Tour de France leiding jalours kan zijn, werden de tassen stuk voor stuk doorzocht en werd de buit meegenomen. Omdat ze er zo dol op zijn mag ieder zaterdag zijn borrelnoten en andersoortige doping meenemen op de fiets naar De Hoef :).
's Avonds veranderde het kampgebouw in een heus gokpaleis. Ieder kreeg 100 euro te besteden en de uitdaging om als rijkste man of vrouw deze avond af te sluiten. Jawel, gokken op olympisch niveau. Niet iedereen blijkt geschikt als beroepsgokker, maar voor een aantal is het handig om de talenten achter de hand te houden voor als het niets wordt met school. Eén van de jongens hebben we echt goed leren gokken: hij ging in de eerste ronde failliet en verloor meteen alles. Hij kreeg nog 10 euro om de schade te herstellen... hij eindigde ergens bij de 10 besten... we zijn blij dat we hem toch nog iets hebben kunnen leren deze week.
Wie er eerste is geworden... dat is wat onduidelijk. De puntentelling bleek niet heel erg betrouwbaar en het lijkt erop dat de kinderen hier en daar zelf nog wat nullen hebben toegevoegd... zo gaat dat op kamp :).
Dinsdag
De dag begon bijzonder goed. De keukenploeg smeerde in alle rust de broodjes, de rest van de leiding druppelde binnen, kopje thee, kopje koffie; helemaal zen. Totdat we ons realiseerden dat we iets waren vergeten, het was wel erg rustig... wie zou de kinderen wakker maken?
Lieve lezers, kennen jullie de trekzak truuk? Samen sluip je de slaapzaal binnen. Ieder pakt een hoek van het voeteneinde van de slaapzak, je telt tot 3 en dan geef je allebei een ruk aan de slaapzak en zie de verbaasde blik van iemand die net nog lekker warm in zijn slaapzak lag en ineens niet meer.
De dag hebben we doorgebracht in het Bosbad in Putten. Een prima locatie met een snelle glijbaan en een groep belgen, alles is in huis voor een hele dag plezier!
's Avonds krijgen we een slecht bericht. Ondanks de inzet zijn onze atleten niet geselecteerd voor de Olympische spelen. Erica Terpstra kwam het in eigen persoon vertellen. Maar zoals we haar kennen is ze heel begaan met de atleten en doet ze er alles aan deelname toch mogelijk te maken. De kinderen kregen tot zonsopgang de tijd om te laten zien wat ze waard zijn en toch nog kans te maken op deelname. De test bestond uit 2 delen: slagen voor de inburgeringscursus met de opdracht een passende en originele speech te schrijven in het geval van goud en een vaardigheidstest in het donkere bos.
Het nachtspel, de vaardigheidstest, was een groot succes. Veel gillende kinderen die zich een hoedje schrokken van diverse vreemde figuren in de struiken en enthousiast meededen met de spellen. Zoals bijvoorbeeld het blind olympisch engels ontbijt serveren, de pizza estafette op olympisch niveau en de australische variant van balletje balletje.
Eindresultaat: tevreden kinderen, tevreden kampleiders en een aantal hartverscheurende speeches.
Woensdag
Na een spannende avond een ontspannend dagje in en rond het kampgebouw. Vandaag speelden we het reis om de wereld spel met allemaal minute to win it spelletjes. De kids kregen een startbedrag waarmee ze een ticket konden komen, eenmaal in dat land is er geld te verdienen met een spel. Het doel is zoveel mogelijk winst maken op de tickets. De spelletjes waren eens iets anders dan anders en dat was te merken aan de reacties. Er was sprake van een soort verschrikt enthousiasme: 'oh nee dat ga ik echt niet doen, maar ik wil het wel een keer proberen...'.
Het spel duurde vrijwel de hele dag. Slechts onderbroken door de lunch die voor een aantal mensen wel heel erg prettig verliep... De winnaars van het nachtspel hadden een chique lunch gewonnen. Zo geschiedde het dat alle kinderen in de vuurkuil op de grond boterhammen kregen uitgedeeld. En een 7-tal kids daar een gedekte tafel aantrof met vers gebakken broodjes, diverse soorten beleg, chocomelk, smartie-hagelslag en vers gekookte eitjes. Het siert de groep dat ze zich in eerste instantie zwaar ongemakkelijk voelden bij zoveel overvloed.
Die middag treft een kampleider bij toeval een stapeltje borrelnootjes aan in het bos. Zouden die van de eekhoorntjes zijn, is die zijn wintervoorraad aan het aanleggen? Maar hoe komt hij dan aan borrelnootjes van de Euroshopper? Er moet een andere verklaring zijn! Eenmaal overtuigt van het feit dat de eekhoorntjes niet benadeeld worden door het opruimen van de nootjes besluit deze kampleider ze toch maar te verwijderen. Een uurtje later treft een andere kampleider het betreffende eekhoorntje aan in de keuken, terwijl het de in beslag genomen spullen aan het plunderen is. Terwijl dat eekhoorntje en zijn vriendjes op het strafbankje worden gezet loopt de eerste kampleider nog even het bos in om achter een boom te kijken. En ja hoor, een nieuwe voorraad is reeds aangelegd... een boom verderop. Na deze voorraad ook te hebben verwijderd zijn de eekhoorntjes het bos maar in gestuurd, ' jullie zijn toch zo dol op verzamelen? Ga het bos maar in en verzamel alles wat daar ligt, maar daar niet thuis hoort.' En zoals het echte eekhoorntjes betaamd zijn de heren braaf het bos in gegaan om de hele omgeving uit te kammen op verloren borrelnootjes en toebehoren.
De avond staat in het teken van disco. Haar in de krul, mooiste glimlach op en uiteraard fluoriserende smink. Lekker feesten met zijn allen en genieten van de leuke avond. We vertellen ze nog even niet hoe ver ze morgen zullen gaan fietsen...
Donderdag
Waar we gisteravond zijn gestopt met de disco, zijn we vandaag weer verder gegaan. Alleen waren de boxen even tussen de slapende kids in de slaapkamers gezet en werd er toevallig net een nummer van Metallica afgespeeld. Eerder deze week werd er door de jongste jongens geklaagd dat de wekmethoden van de keukenploeg wat saai waren, dat is inmiddels verholpen. En de dag begon erg gezellig!
Na het ontbijt hup het hele zootje op de fiets en naar en tropisch zwemparadijs in Nunspeet. Niet naast de deur. Grappig detail: er werd geroepen dat de totale afstand belachelijk is op 1 dag... wat gaan ze zaterdag doen dan?
Het zwembad was leuk, leuke glijbanen, leuk bubbelbad en een leuke badjuf. Succes verzekerd!
Rond een uur of 8 kwam de hele groep al slaapfietsend aan bij het kampgebouw. Ze keken allemaal wat suffig uit de ogen en strompelden van de fiets naar de deur. TOT ze plots een bepaalde geur roken... verrassing verscheen op de gezichten, gevolgd door een hoopvolle blik en een versnelling in het gestrompel, de koers gewijzigd richting keukenraam... en daar klonk enthousiast gejuich. De keukenploeg zag springende en juichende kinderen voor het raam. er werden duimen opgestoken en liefdeuitingen gemimed... en dat allemaal omdat de keukenploeg pizza's heeft gebakken.
De kids waren heerlijk tam tijdens het eten en de leiding heeft de gelegenheid gepakt om even het een en ander op te maken. Dus we hebben ze na de pizza volgestopt met appelmoes, allerlei toetjes, strooisels, hagelslag en slagroom. Na deze bescheiden schranspartij zat de hele club onderuit gezakt over de buikjes te strijken en wat wazig en tevreden voor zich uit te kijken. En toch reageerden ze gehoorlijk veronwaardigd toen de keukenploeg na al dit zwoegen zichzelf trakteerden op een heerlijk ijsdesert... Je zou bijna denken dat ze iets tekort kwamen...
Om 10 uur was het tafelen klaar. Op verzoek van de kids nog 1 spel in het bos. Met behulp van een laatste oprisping van energie rennen de kinderen naar buiten en beginnen zij enthousiast aan het spel. Vlak daarna druppelden 1 voor 1 weer behoorlijk wat kinderen naar binnen; totale instorting door slaaptekort, tegen een boom aangelopen, niet in staat overeind te blijven enz... aan het einde van het spel zijn er behoorlijk wat geruststellende schouderklopjes, kopjes thee en Donald Duckies uitgedeeld en is de eetzaal weer goed gevuld. Een zucht van opluchting klinkt als het spel is afgelopen en iedereen naar bed moet. Strompelend, kreunend en piepend bewegen de kinderen zich als bejaarden richting bed, ploffen neer en de stilte overvalt het kampgebouw. Het is dat we de rest van de week erbij waren... anders hadden we het maar verdacht gevonden...
Vrijdag
Het einde van het kamp nadert en er ligt nog iets op de plank. Donderdag staat voor de keukenploeg in het teken van het organiseren van het kamp mysterie. Alleen lukt het niet het mysterie een mysterie te laten zijn. Het idee was een mp3 speler met boxen te verstoppen in de slaapkamer van de oudste jongens. Op deze mp3 speler stond een nummer van 6 uur lang waar na 4 uur enkele geluiden te horen waren. Daarbij kun je denken aan: een huilende baby, een loeiende koe, een heel irritant hoog belletje, een scheet, een roepende wasbeer en tot slot een voorbij razende trein. Alleen werd de mp3 speler vrij vlot ontdekt door de jongens en ternauwernood uit hun klauwen gered door de begeleiding en tijdens de koffie op tafel gelegd. En toen moesten de andere leiders op de hoogte gebracht worden van het snode plan. Iedereen vond het een fantastisch plan, echter vond iedereen het beter voor een van de andere kamers dan de kamer waarin hij of zij zelf sliep. En zo ontstond er een soort zwartepieten met een mp3 speler. Tot diep in de nacht werd de mp3 speler steeds weer in een andere kamer gelegd, tot het strande in de kamer waar de leiders al heerlijk lagen te slapen. Maar toch wat minder diep dan de meiden waarin de mp3 speler door collega leiders werd verstopt. Met als gevolg dat vooral de leiders werden opgeschrikt door de geluiden van een harde scheet, een huilende baby en een langsrazende trein. Geen van de meiden heeft het gehoord, de leiders echter kwamen wat wazig uit hun bed na de beroerde nacht.
De vrijdag is altijd de dag van het pretpark. Vandaag zijn we naar Walibi geweest. Een dag lang heerlijk weer, weinig rijen bij de attracties en blije kinderen. Heerlijk! Walibi is een echt achtbaan park, gevolg: achter elkaar in alle achtbanen. Bijzonder bijkomend effect, de kinderen vonden de rijen te kort; ze hebben meer tijd nodig om de misselijkheid weg te laten ebben. Na een leuke dag en een hapje eten in het park gaan we naar de bus om massaal in te storten tot we op het kamp aankomen.
Op het kamp worden een aantal kinderen opgehaald, de rest gaan vast zijn spullen bij elkaar zoeken en de leiders slaan aan het ruimen en boenen. Gezamenlijk wordt alles binnen no-time in orde gemaakt en scharen we ons rond het kampvuur. Na een leuke avond napraten over het kamp en vooruitblikken naar morgen sturen we het hele zootje vroeg naar bed... en tot onze grote verbazing gaan ze ook nog!
De oudste groep mag nog even blijven hangen, even terugblikken naar afgelopen jaren en hun kamptijd met elkaar afsluiten. Even met elkaar toasten volgens oud kamp ritueel en ook onder de wol. Het is mooi geweest, morgen gaan we weer op huis aan. Wat een stilte zal dat zijn zonder 40 kids ontbijten, wandelen, spelen en kattekwaad uithalen. En niet te vergeten zonder de andere kampleiders met wie we 24/7 bezig zijn geweest. Dat zal net als elk jaar wel weer even wennen worden!
Bedankt allemaal voor de heerlijke week en tot volgend jaar!