Leider verslag
Dag 7, vrijdag 19 juli 2013
Oef, en het was vroeg vanmorgen. Om 8 uur moesten we te voet richting het bosbad. Dit was om de hoek, dus lopen naar de plaats waar een bus op ons stond te wachten. Met de oogjes nog half dichtgeplakt liepen we het pad af. Maar die gingen vanzelf open toen iedereen de bus zag staan: VET! Een dubbeldekker! Met een gezellige buschauffeur. En er was plek zat, dus iedereen kon lang uit om een tukkie te doen. Na anderhalf uur kwamen we bevroren aan bij Slagharen, de airco stond nogal hard. Maar de zon warmde ons weer snel op, want het was wederom een prachtige zonnige dag. We zochten een verzamelpunt met picknicktafel en patatkraam ernaast, meer hebben we niet nodig en daarna kon iedereen het park verkennen.
Er was voor iedereen wat wils: een boomstammenwildwaterbaan, een achtbaan die over de kop ging en ééntje die niet over de kop ging, een hanglift van waaruit je het hele park kon zien, een zweefmolen, een 4D-film over Robin Hood en natuurlijk die gevreesde vrije val paal. Ik heb er nog de rillingen van, maar voor de kinderen kon het niet gek genoeg. Zelfs die kleine ukkies gingen overal in, zonder enige angst. Stoer hoor!
De achtbaan werd gefilmd, zodat je na de rit je eigen rit kon bewonderen op video. De jongens maakten er een spel van om zo nonchalant en chagrijnig mogelijk te kijken, daarna dikke pret bij het terugkijken.
De leiders gingen de uitdaging aan met een groepje van de kinderen in de watergevechtboten. De strijd was alleen snel gestreden, want de waterspuit van de leiders bleek het niet te doen. Kletsnat kwamen ze er weer uit. Tevens hebben Hans en Marlies een duik in de fontein genomen. Lekker verfrissend.
Om 5 uur verzamelden we weer bij de picknicktafel en om half 6 was iedereen present en konden we richting de bus. Het liep allemaal gesmeerd. Een laatste telling en we liepen het park weer uit, waar de bus al klaar stond voor vertrek. Het was een stuk stiller dan op de heenweg.
Dit keer aten we niet in het pretpark, maar kwam de snackbar naar het kamp. Een lekker patatje en een frikadel of kroket en een ijsje met spikkeldip toe. Het avondeten liep geleidelijk over in een nieuw gevecht, dit keer met meel, water en boter. Marlies was (zoals vaker deze week) de klos en zit nu nog met klontjes boter in haar haren. Op de één of andere manier is Dave altijd de aanstichter van dit soort gevechten en is het ons nog steeds niet gelukt om ‘m terug te pakken zonder dat een ander ook de dupe is. We zullen ‘m krijgen. Volgend jaar misschien.
Toen iedereen weer een soort van schoon was, zijn we nog het bos in gegaan voor een rondje briefjesspel. De kinderen moeten op een briefje bij vijf posten een handtekening verzamelen en zoveel mogelijk briefjes vol krijgen. Om het niet te makkelijk te maken, kunnen ze door twee tikkers gepakt worden en moeten ze opnieuw beginnen met een leeg briefje. Daarnaast wordt dit gedaan in de schemering. Spannend!
We genieten nu bij het kampvuur van onze laatste avond en tevens zijn we allen aanwezig bij de crematie van de ballon van Eva. Eva had een blije ballon, waar ze de hele week voor gezorgd had, hij mocht zelfs bij haar in bed slapen, maar helaas was hij gisteravond overleden. Sterkte Eef.
We drinken Fanta, chocomelk en eten chocoreepjes terwijl we staren in de TV der natuur. Een aantal kids is al lekker hun bedje in gedoken, de moeheid droop er vanaf.
Morgen vertrekken we om 9 uur weer richting De Hoef en zullen we allemaal onze laatste energie eruit fietsen. Wat zullen ze heerlijk slapen.
Dag 6, 18 juli 2013
En toen was het alweer donderdag. Wat gaat zo’n week toch altijd snel. Maar het is nog veel te leuk en we genieten nog volop! En het weer wordt alleen nog maar mooier.
De kinderen waren allemaal nog in diepe rust toen Dave en Martijn vanochtend stiekem in iedere kamer een geluidsbox met extra bass naar binnen schoven. WAKKER WORDEEEEEEEN! Een eeuwenoude traditie op donderdag. Het blijft leuk al die slaperige en verschrikte koppies uit die slaapzakken tevoorschijn te zien komen.
Vanmorgen stond er iets reuze spannends op het programma. Iets waar de leiders al jaren over praatten, maar op de één of andere manier kwam het er nooit van: DE VOSSENJACHT.
En alsof het zo moest zijn was er vandaag markt in Barneveld: een ideale plek voor onze vossenjacht.
Rond half 12 kwamen we aan bij de markt. Piet, de vader van Roos en Romy stond hier vandaag met zijn bloemen- en plantenkraam, dus dat was gezellig!
De leiders vluchtten alle kanten op met hun outfit om zich ergens om te kleden en een onopvallend plekje te zoeken op de markt. De kinderen moesten op zoek naar een opa en oma, een zwerver, twee bouwvakkers met pauze, een monnik, een muzikant die haar fanfare kwijt was, een verpleegster, een ballenmeisje, een toerist op het terras en een zwetende Kerstman mét baard en jas. Bij iedere leider kregen de kinderen een letter waarmee ze een woord moesten puzzelen. Dit woord was tevens de prijs voor de winnaar: KAMPCORVEE.
De kinderen wisten alleen niet welke types ze moesten zoeken en er liepen ook andere verkleedde mensen rond die niet bij ons hoorden. Daarnaast was het ontzettend druk op de markt. De ideale omstandigheden voor een geslaagd spel. Herhaaldelijk zaten de kampleiders te gniffelen wanneer ze een groepje kinderen voor de zoveelste keer langs zagen lopen. Of wanneer de kinderen dáchten dat ze een kampleider gevonden hadden en voorzichtig dichterbij schuifelden… “dit is toch iemand?” “Ik weet het niet, ga eens voor z’n neus staan.” “Ja toch?” “Niet?”
Om 1 uur verzamelden we ons weer aan het begin van de markt, in de brandende zon. Tijd voor een lekker Italiaans ijsje en daarna op naar het Oosterbosbad, dat één rotonde verderop was. Een buitenzwembad met een glijbaan, twee duikplanken en een gezellig grasveld met genoeg schaduw om de middag door te komen. Er was zelfs een voetbalkooi. Een walhalla voor alle jongens dus. Met z’n allen in de rij voor de duikplank om toffe trucs te laten zien. Bommetjes, schoonheidsduiken, handstanden, alles kwam voorbij. We hebben flink met zonnebrand gesmeerd en iedereen heeft een lekker kleurtje gekregen, bruin of rood.
We bleven lekker lang in het bad. Rond 7 uur fietsten we terug naar het kamp. Tijd voor de groepsfoto! Dit jaar helaas geen onverwachte waterkanonnen van achter terwijl iedereen “cheese” riep, want we moesten daarna meteen aan tafel. Chinese kippengroenten soep, macaroni carbonara en als toetje chocolademoes met slagroom (in het oor).
Het plan was om vanavond het briefjesspel te doen, maar er waren wat bussen scheerschuim ontsnapt en voor we het wisten zat iedereen onder. De jongens namen Hans en Ronald te grazen die net lekker aan een kopje koffie zaten. Toen het hele gebouw onder zat, was het wel weer mooi geweest. Het briefjesspel bewaren we voor morgen en nu ligt iedereen lekker op zijn kamer te kletsen tot ze (hopelijk) in slaap vallen. Want morgen gaat om half 7 de wekker!
Wist u dat:
· Marina haar slagroomsoes via haar neus nuttigt.
· Scheerschuim meerdere doeleinden heeft
· Vincent, Thomas en Tom de vossenjacht gewonnen hebben: kampcorvee en een cornetto
· Sanne en Yu-Lee nog met de groten mee wilden wandelen, wat een energie.
· Alle kinderen buiten mochten douchen onder de tuinslang
· Er 18 pakken hagelslag doorheen zijn
· De kinderen elke dag een tekening maken van de dag
· Als alle fietssleutels gepakt zijn, alle kinderen aanwezig zijn
Dag 5, woensdag 17 juli 2013
Half 2 ’s nachts. De kids liggen op bed. De disco zit erop. Martijn, de vriend van Sanne, kwam weer draaien dit jaar. Alle energie is eruit gedanst en weer voor het eerst in 4 jaar is er, jawel, geschuifeld. Van te voren hadden we de zaal gepimpt met rollen behang waarop getekend kon worden. Er is geen wit stukje meer over. En op één van de rollen was een (vage) gasten lijst gemaakt waarop alle aanwezigen afgetekend konden worden. Iedereen was present, uiteraard!
De kinderen voelden het vanmorgen al aankomen: de fietstocht stond vandaag op het programma. Maar kampleider Dennis had een helder moment onder de douche en wist het de kinderen te verkopen als “So you wannabe a Kampleider?” waarbij de kinderen konden laten zien of ze geschikt waren als kampleider. Vooral op het gebied van fietsen. We hebben geen boe of bah gehoord, de tocht kon beginnen. Zes fanatieke groepjes vertrokken richting Otterlo. Ze hadden een A4 mee met daarop de knooppunten die ze moesten volgen. Van 62 naar 84, naar 64, naar 63, naar 79. Maar al bij de eerste post, waar Joske en Jurgen stonden, bleek het moeilijker dan gedacht. Groepje 4 was ineens het eerste groepje en zij hadden geen enkel groepje ingehaald onderweg. Hmmm… Uiteindelijk was groepje 4 weer het vierde groepje want ze fietsten vervolgens weer de verkeerde richting op en kwamen voor een tweede keer langs de eerste post.
We zijn er nog steeds niet over uit of het aan de kinderen lag of aan de aftakelende hersenen van bepaalde leiders, of aan de knooppunten, maar de fietstocht werd een dagvullend programma. Het weer was perfect, dus iedereen kwam toch opgewekt weer terug bij het kamp, waar Joske en Joska hen op zaten te wachten. De Jossen ontdekten allerlei nieuwe dingen, nu ze voor het eerst alleen op het kamp aankwamen, in afwachting van de kinderen en de rest van de leiders: er staat een alarm op het gebouw dat ook afgaat als je daar niet van op de hoogte bent. En het gasfornuis gaat niet aan als je eerst het toilet doorspoeld (maar Hans zei dat we dat moesten doen!). De eerste kinderen arriveerden rond een uur of 3 en even later kwam ook de keukenploeg terug van het inkopen doen. We hebben lekker gechilld bij het kamp tot we aan tafel konden. Heerlijk Hollandse pot: gebakken aardappels, worteltjes en erwtjes, kipnuggets en appelmoes.
Het nachtspel van gisteravond was nog steeds onderwerp van gesprek. “Ik weet het zeker, Chris had Roosje vermoord met die banaan!” “Gnuipert had de laptop gejat!” “Ik heb nog steeds blauw bloed op m’n kleren.” De kids moesten uitzoeken, door middel van een tocht door het bos langs allerlei verdachten, wie een poging gedaan had Roosje van het leven te beroven en haar Ipad te stelen. De verdachten gaven hints, waarmee de kids konden gaan puzzelen. Er waren natuurlijk ook een paar “schrikposten” en dat was waarschijnlijk in de hele omtrek te horen J. Terug bij het kamp werd de ontknoping van het verhaal getoond. Via beelden op de Ipad van Roosje was te zien wie haar had proberen te vermoorden. Dat was inderdaad Chris als Ridder van Lunteren tot Niemandsland met zijn banaan en Gnuipert had de laptop gevonden in het bos. Gnuipert bleek een niet erkende broer van Roosje te zijn en kon blauw bloed afgeven, wat haar weer tot leven zou wekken. Tanja, de verpleegster, nam dit bloed af en diende het toe waarna Roosje wakker werd uit haar coma. En zo kwam alles toch weer goed. Klinkt ingewikkeld, dat was het voor de leiders ook. Toch had één groepje het goed geraden.
Bij een ronde door de slaapzalen bleek Sanne ineens niet meer in haar bed te liggen. Waar kon die nu zijn? Daar kwamen we snel genoeg achter. Dave pakte zijn waterpistool en nog voor hij de deur van de jongenskamer open kon doen, kwam Sanne al naar buiten gevlucht. Sanne kwam er met een nat shirt nog goed vanaf. Maar toen bleek dat wij ook nog twee jongens in de jongenskamer misten. Waar konden die nu zijn? Dave verdween met zijn waterpistool de kamer in. En even later kwamen daar Chiel en Max de meidenkamer uit met een grote grijns op hun gezicht. Max beweerde dat zijn slippers nog in de meidenkamer hadden gelegen en dat hij die perse nodig had. En zo sliep Max die nacht met zijn slippers aan zijn voeten vastgetaped. Maar applausje voor deze apen, want het was ze wel mooi gelukt.
Wist u dat:
· Marina haar slagroomtaart via haar oren nuttigt.
· Marlies vandaag aangekomen is. En goed ook.
· Caroliene sinds het nachtspel niet meer op het kamp gezien is.
· De fietstocht hetzelfde patroon volgt als de avondwandeling: niemand weet de weg en de kinderen balen ervan.
· De moderne onderbroek een hele week meegaat.
· Dat er met 49 kinderen en 2 douches nog steeds geen filevorming is.
· De jongens niet onder de indruk zijn van Joska’s dansmoves.
Dag 4, dinsdag 16 juli 2013
Na het eten gisteravond zijn we nog een potje “levend bingo” gaan doen. Bij elk bingonummertje hoorde een voorwerp dat de kinderen moesten gaan zoeken. Of bij een post, of in hun eigen tas, zoals “een kussen”, “een Donald Duck” of “een hagelslagje”. Alleen hadden niet alle bingogetallen een voorwerp toegewezen gekregen en daar kwamen nummerdraaiers Dave en Jurgen pas achter toen het spel al in volle gang was. Maar dit zijn natuurlijk de keien in improvisatie. De kinderen konden vervolgens op zoek naar: “een natte wind”, “een bosje brandnetels”, “een poeremetator”, “een hoester” (Een zieke oester!) en “een boer” (RONALD riepen ze in koor!) Dikke lol dus.
Daarna mochten de kids lekker ravotten op het terrein of lekker keutelen op de kamers tot het rond een uur of 12 bedtijd was. De meiden gaven nog één kick en de jongens moesten nog een verdacht aantal keer naar de wc, maar toen sliep het zooitje.
De wekker stond weer om 8 uur. Kwart voor 9 aan het ontbijt en pak ‘m beet half 10 op de fiets richting strand Zeumeren. Met 5 kilometer meer op de teller en een stukje natuur extra gezien kwamen we een uurtje later aan. Maar wat geeft dat, als de zon schijnt. De dag vloog voorbij. Lekker zwemmen, watervolleyballen, nagels lakken, Duckies lezen en met z’n allen tekenen. Er zijn weer 14 broden doorheen gejast, want eten kunnen ze die kids. Onze meiden gingen op mannenjacht, want het stikte van de interessante Justin Bieber look a likes, mét sixpack. Onze eigen mannen konden alvast gaan trainen, want we zaten naast een megafitness apparaat. Dit past mooi in ons schema van zeskampen, fietsen, zwemmen en avondwandelingen. Ze komen topfit terug, dat is zeker!
Terug op het kamp gingen de pannenkoeken er in als koek, er was niets meer over.
Vanavond is het weer tijd voor het beruchte en gevreesde nachtspel: “Waar is mijn gordel Roosje?”
De kids gaan uitzoeken door middel van een tocht door het bos langs allerlei verdachten wie een poging gedaan heeft Roosje van het leven te beroven en haar Ipad te stelen. Verslag van dit spannende avontuur volgt morgen…
Wist u dat:
· Napoleon altijd zijn bonen apart nam.
· Thomas een Bon tegoed heeft.
· Jurgen een Australisch kapsel heeft. Zit Nie.
· Erik nog geen idee heeft dat hij af en toe Dennis heet.
· De flimovla nog altijd zeer in trek is. (not)
· 14 broden op een dag niks is voor deze groep.
· 200 pannenkoeken ook niks is voor deze groep.
· Er dit jaar 4 Nicky’s/Nikki’s, 3 Sannes, 3 Dennissen, 2 Tommen, 2 Thomassen, Chielen, 1 Kelly, 1 Natan, 1 Bram, 1 Eva, 1 Fleur (…) mee op kamp zijn.
· Ook jongens dol zijn op nagels lakken
· Er gedurende de week steeds minder witte handdoeken zijn.
· Het feestje bij Max was vannacht. Dave en Jordy verzorgden de confetti.
· Er vandaag (met dikke tegenzin) voor het eerst gedoucht is door de meiden van groep 6.
Dag 3, 15 juli 2013
“Lege tassen mee en dichte schoenen aan” was de boodschap na het ontbijt vanmorgen . Dat kon niet missen: inkopen doen! Het fietsen ging goed, ze weten intussen wat “ritsen” is en de Albert Heijn in Lunteren was natuurlijk om de hoek. De dames kwamen keurig met een paar tasjes weer naar buiten. De mannen daar in tegen hadden zakken én tassen vol. Chips, cola, kikkertjes (van die groene), kauwgom, nog meer chips, dropjes, nog meer dropjes. De helft was al in de buikjes verdwenen terwijl we op het stoepje in het zonnetje zaten te wachten tot iedereen klaar was. En toch paste het bijna niet meer achterop hun fiets. Ronald had eindelijk zijn lang verwachtte taartje gekregen en zat glunderend te smikkelen op het bankje voor de Albert Heijn. Voor we terug konden organiseerde Caroliene nog even een insmeerpolonaise, want de zon brandde inmiddels aardig. Daarna konden we vertrekken.
Dave en Jordy hadden in de tussentijd het kampterrein omgebouwd tot een achtkamp. Overal lagen spannende spellen klaar en het belangrijkste onderdeel stond pontificaal in het midden: een mega opblaas stormbaan én een fles groene zeep. De kinderen waren razend enthousiast en konden hun ogen er niet vanaf houden terwijl Dave de kinderen in groepjes verdeelde.
Deze achtkamp was speciaal voor mooi weer bedacht, want een aantal spellen waren met water. De kinderen waren al snel doorweekt. De opblaasstormbaan was een megasucces. Tijdens een van de spelrondes moesten de kinderen zovaak mogelijk omhoog klimmen via de steeds gladder wordende traptreetjes en daarna over de zeephelling keihard naar beneden glijden. Lachen!
Tijdens het eindspel konden de groepjes hun punten verdubbelen door met z’n allen nogmaals over de stormbaan te gaan, maar nu zo snel mogelijk. En ze mochten één van de leiders kiezen als extra teammember. De kinderen hadden duidelijk al meer ervaring dan de leiders, want de leiders gleden achter elkaar weer naar beneden over de glibberige traptreetjes. Wat de kinderen weer prachtig vonden natuurlijk.
De leiders wilden nogmaals hun kunsten laten zien en daagden tien kinderen uit het tegen tien kampleiders op te nemen. Winnen de kinderen, krijgen zij een ijsje van de leiders, winnen de leiders dan krijgen zij een ijsje van de kinderen. De kinderen zetten hun sterkte spelers in en begonnen de strijd. Netjes één voor één en de volgende aantikken. Binnen drie minuten stonden ze allemaal weer beneden. Toen was het de beurt aan de leiders. Maar wie had er gezegd dat we één voor één moesten? Hoppa! Allemaal tegelijk! En binnen een minuut stonden alle leiders weer beneden. Dat was het startschot voor een groot watergevecht. Het duurde even, maar uiteindelijk verscheen er ook één busje slagroom bij één van de kinderen. Wat zijn het toch lieverdjes dit jaar.
Net lekker gegeten. Aardappels, bloemkool met saus en een gehaktbal met appelmoes. Smullen dus.
Het plan voor vanavond moet nog gesmeden worden. Zometeen bij de koffie mét appelgebak, speciaal voor Ronald. We zien hem zo graag glunderen.
Dag 2, zondag 14 juli 2013
De wandeling gisteravond had helaas niet zijn gehoopte vruchten afgeworpen. De stuiterballen stuiderden nog steeds. Toch het bedje in, maar het bleef nog lang gezellig. Verbazing alom toen de eersten om 7 uur alweer naast hun luchtbedden stonden.
Ach, het voordeel is weer dat ze vandaag zo mak als lammetjes waren. Om half 9 zaten we aan het eerste kampontbijt en een half uurtje later op de fiets richting zwembad De Peppel in Ede. De oudste groepen kwamen goed aan, maar bij groep 6 belandde een van die lieve meiden na een kilometer met haar neus naast de weg. Het is ook even wennen natuurlijk. Gelukkig bleek het na een kort bezoekje aan de dokter toch mee te vallen. Ze kwam er vanaf met een dikke lip en knie. Morgen kan ze gewoon weer zwemmen!
Na een toelichting op de regels van het zwembad, verzorgt door één van de zeer oplettende badmeesters, kon het zwemfeest beginnen. Twee jaar terug waren we ook in dit zwembad geweest en de bandentube glijbaan beviel toen erg goed. En ook vandaag was die weer ongekend populair. Het was nog heerlijk rustig dus we konden achter elkaar door.
Een uurtje later kwam de keukenploeg met de broodjes en frisse appeltjes. De eerste snacks waren alleen al ruim daarvoor gekocht door de kinderen. J
Het zwembad speelde volledig in op onze behoeften, want ’s middags kwam er een heuze Wipe-out baan te water, een lange luchtkussenbaan met allerlei obstakels die het je nog moeilijker maken om droog het water in te springen aan het einde van de baan. De kids waren er aardig bedreven in en ook een aantal van de kampleiders waagde een poging. Dit leverde natuurlijk fantastische foto’s op. En de slappe lach.
Om half 5 zaten we op de fiets terug naar het kamp, waar we weer direct aan tafel konden. Vandaag kippensoep, spaghetti bolognaise en een vruchtentoetje op het menu. De afwas is bijna gedaan. De kinderen hebben hun zwemspullen weer gepakt (“maar Chris zei toch dat dat moest?”) en zijn weer klaar om straks het bos in te gaan voor een avondspel…
Dag 1, zaterdag 13 juli 2013
De Hoef - Lunteren
Na alle voorbereidingen, die ook bij het Hoefse jeugkamp tegenwoordig via de whatsapp gaan, was het vandaag dan eindelijk zover: kampweek 2013. Goeie zin, lekkere koffie met stroopwafels voor vertrek en natuurlijk prachtig weer: dit wordt weer een heerlijke week!
Rond 10 uur vertrok de jongste groep. Althans, de kinderen. De leiders waren nog niet helemaal wakker. Nog maar net bij de Geerkade en "K'TING", de ketting van Pim brak! Goed nieuws voor Pim, zijn fietstocht zat erop. En waar is Geer als je 'm nodig hebt? Juist! Op de Geerkade. Net toen we Hans wilden bellen om Pim op te pikken kwam Geer langsrijden in zijn bus en kon Pim meenemen.
De oudste groep kreeg een extra uitdaging. Ze liepen een paar opstopping tegen het lijf waar alle fietsen overheen getilt moesten worden. Goed voor de teambuilding.
Na een hevig afscheid van de ouders hebben de kids van groep 6 een goede middag gehad bij het kampgebouw. Ze zijn met Yvon het Jordy het bos gaan verkennen. Alvast wat voorwerk voor vanavond. Al weten ze dat zelf nog niet.
De fietstocht verliep verder vlekkeloos. Lekker gezwommen bij het Henschotermeer in Maarn en rond 18.00 kwam de oudste groep aan bij het kamp, het Houten Hes te Lunteren. Een half uurtje later arriveerde ook de jongste groep en konden we aan tafel. Een tomatensoepje en lekker broodje hamburger gaan er elk jaar weer goed in na de fietstocht. Raketijsje toe (voor de leiders natuurlijk cornetto's) en daarna de spullen uitladen en de kamers klaarmaken. Dit jaar weer een heel gepuzzel, vooral bij de meiden. 't ligt, maar HOE!? Gezellige chaos van luchtbedden en immens grote koffers (aan één leuk shirtje hebben die meiden natuurlijk niet genoeg!) Iedereen ligt, maar nu de leiders nog. Maar dat is een zorg voor later.
De kids rennen lekker rond het kampgebouw en de leiders zitten aan de koffie. Het kampgevoel zit er weer goed in! Vanavond nog even 50 stuiterballen het bos laten verkennen, in de hoop dat de leiders daarna een rustige nacht tegemoet gaan...