Leider verslag



Zaterdag 16 juli. 
Eindelijk, we mogen weer! Met een prachtige weersvoorspelling konden we op naar Lunteren.
We vertrokken mooi op tijd vanuit De Hoef, volgens sommige zelfs te vroeg, het Hoefs kwartiertje lieten we dit jaar achterwegen. De eerste pech kwam dit jaar helaas al snel; op de Geerkade een klapband, gelukkig was de hulp dichtbij. Een snelle ouder kwam al aanrijden voor een fietswissel.

Om 12 uur verlieten ook de laatste kampgangers De Hoef. Met 2 auto’s ging ook groep 6 richting Lunteren. Bij Breukelen kwam al de vraag; ‘hoelang moeten we nog?’ (en de fietsers maar fietsen..).

De fietsgroepen gingen goed en hadden na een lange rit wel een zwempauze verdiend. Ze kwamen aan bij het Henschotermeer. Daar heerlijk gezwommen en bijgekomen van deel één van de fietsrit. Ook groep 6 kwam nog even langs. Zij waren eerst op het kampgebouw geweest om de sleutel te ontvangen, het gebouw even te zien en konden daarna door om te zwemmen.

De fietsgroepen hadden na de zwempauze nog een rit van anderhalf uur voor de boeg. Ze werden gematst, de beruchte berg werd vermeden en vandaag omheen gefietst. Ergens deze week ontkomen we er niet aan en moeten we toch echt gaan klimmen.

Aangekomen op kamp was het eten bijna klaar, er was dus nog heel even tijd om het kampgebouw te bewonderen en al stiekem een slaapplek te bemachtigen. Voordat de spullen echt naar de juiste plek verplaatst konden worden stond het 3 gangen diner klaar. Het menu van de zaterdag was ongewijzigd, dus we begonnen met een tomatensoepje, als hoofdgerecht een broodje hamburger en als toetje een heerlijk bakje vruchtenyoghurt.

Na het eten konden de bedden echt worden opgemaakt. Altijd leuk wat er dan boven water komt; een lek luchtbed en een koffer met een code, maar wat was die code ook alweer… daar moest toch het thuisfront even aan te pas komen. Ohja en wees gerust…. Ook degene met een lek luchtbed heeft nu een fijne slaapplek.

De dag eindigde met een boswandeling. De jonge kinderen een wat kleiner rondje, de oudste kinderen hebben vooral veel hetzelfde rondje gelopen, ook al duurde het even voordat de kinderen dit zelf doorhadden. Daarna was het tijd voor nog wat drinken en proberen te gaan slapen.

Nog wat leuke uitspraken van vandaag:
- ‘Mijn moeder heeft nieuwe oude schoenen gekocht’
- Na het zwemmen in kleding: ‘ik wist ook niet dat hij zo nat ging worden’
- Kampleider: Ik vind dat je wel goed luistert. Kind: ‘huh?’.
- En ondertussen is er een missie van de week; één van de kinderen gaat opzoek naar een vriendin voor één van zijn vrienden.

We gaan een mooie week tegemoet!

Zondag 17 juli.
Een nieuwe dag, en wat treffen wij het met het weer! We kloppen het even af, maar jeetje het lijkt wel alsof wij ieder jaar in de goede week op kamp gaan. We mochten vandaag een beetje uitslapen, maar de meeste kids begonnen vroeg aan de dag. Rond 06.00 uur lieten de eerste van zich horen. Iets voor 09.00 uur zaten we heerlijk buiten aan het ontbijt. Een vers gesmeerde broodjes van de keukenploeg smaken altijd goed. Een warm kopje thee of een glaasje melk erbij.. wat willen we nog meer?

Meerdere kinderen zaten al met hun tas op hun rug klaar aan het ontbijt. Vroeger ging dat toch echt anders…. Zelfs meerdere keren herhalen zorgden nog voor weinig resultaat. Nu zorgt niks zeggen voor een wonderlijk resultaat (wat is er in de jaren veranderd…?).
Alsof de kinderen het ruiken (of kennen ze de planning van de afgelopen jaren te goed uit hun hoofd?) gingen we vandaag zwemmen. Dit keer naar Zeumeren, een mooi meer waar volop mogelijkheden waren voor plezier. Met drie fietsgroepen op pad, want ook groep 6 mocht vanaf vandaag op de fiets.
Een uurtje fietsen in oprecht een prachtige omgeving, van zandpad tot berg tot aan fantastische polderwegen.

Aangekomen bij het meer van Zeumeren even wat spelregels en flink wat zonnebrand en iedereen kon los! Zonnebrand smeren gaat tegenwoordig zo soepel, iedereen helpt elkaar.
Er was waterpret voor 10, er werden nagels gelakt, spelletjes gespeeld. Ook een potje lummelen in het water tussen kampleiding en kinderen kon niet ontbreken. Tussendoor de vaste rondjes limonade drinken, opnieuw zonnebrand smeren en wat eten.
Ook de eerste portemonnees werden opgehaald om de nodige ijsjes en snacks te kopen.

De dag verliep heel relaxed en vloog ook zo om. Aan het eind van de dag lijkt het altijd alsof de kinderen denken dat we ‘ineens’ gaan, want ‘ineens’ zit er al een deel omgekleed klaar voor vertrek. En dat terwijl we dan vaak nog dik een uur blijven. Dat zijn vaak degene die alvast wat kunnen opruimen. Uiteindelijk zaten we om half 6 op de fiets terug om rond half 7 aan te kunnen schuiven bij een heerlijk diner. Een flinke fietstocht, want terug moeten we altijd eerst een serieuze berg op klimmen om bij het kampgebouw aan te komen.
Vandaag op het menu: een heerlijk kippensoepje, spaghetti en een ijsje als toetje. Na het eten heeft iedereen weer even de ruimte om te spelen of te chillen.

We sluiten vandaag de dag af met het beruchte briefjes spel. In het bos zijn vijf verschillende posten, bij iedere post probeer je een ‘handtekening’ te halen. Zodra je bij alle vijf de posten geweest bent, heb je je briefje vol en heb je ‘één’ punt. Maaaaar, er rennen ook drie tikkers door het bos. Ben je getikt? Dan lever je je briefje in en begin je weer opnieuw. Je gaat net zolang door totdat het eind fluitsignaal wordt gegeven. Een leuk spel waarbij aan het eind iedereen wel wat drinken met wat lekkers had verdiend. En als laatste beloning; lekker naar bed (of naja…. Of iedereen dat als beloning ziet?). Op naar morgen!

Maandag 18 juli.
Vandaag was een dag vol met activiteiten. We zaten al redelijk vroeg op de fiets richting Ede. Want ja, het nodige snoep en andere versnaperingen moesten toch echt in huis worden gehaald. Vanaf een verzamelplek konden de kinderen zelfstandig, met elkaar op pad. Altijd leuk om te zien wat er na een uur allemaal in de tassen zit. Er zijn kinderen die gaan voor snoep, koek, chips en frisdrank, maar ook cadeautjes voor het thuisfront, kleding en speelgoed kwamen voorbij. Ondanks dat het maandagochtend was waren veel winkels open (Ede is een tip om een keer heen te gaan!). Na een ochtendje shoppen was het weer tijd om op de fiets richting het kampgebouw te gaan. Bij aankomst stond de keukenploeg al klaar met VEEL drinken en lekkere broodjes. Terwijl er inkopen gedaan werden is een deel van de leiders druk bezig geweest met het klaarzetten van de 6-kamp. Een jaarlijks terugkerende activiteit op de maandagmiddag.

De kinderen waren ingedeeld in zes teams, jong en oud door elkaar heen gingen de strijd aan voor de eerste plek. Er werden zes spellen in estafettevorm gespeeld. Van ‘hoedjes aan de lijn hangen’, tot aan ‘bekers water in je mond naar de overkant brengen met obstakel’. We laten het aan de kinderen over om de uitleg van deze activiteiten te vertellen. Conclusie: een hoop schik en hilarische foto’s.

Als kers op de taart was er een waterbaan als finale spel. Ook hier moesten de verschillende teams tegen elkaar strijden. Het doel: in 5 minuten zoveel mogelijk keer naar beneden glijden in een band of bootje. Elk team mocht één leider kiezen die met hun mee moest doen. Het winnende team is 18 keer naar beneden gegleden in 5 minuten. Er werd gegleden tot het avondeten, daarna snel iets droogs aan doen en aan tafel.

Dit jaar iets nieuws op het menu! Vandaag als hoofdgerecht wraps. Het smaakte heeeeeerlijk. Iedereen kon de wrap belegen met hetgeen wat hij/ zij lekker vondt. Links en rechts hoorden we zelfs: ‘complimenten aan de chef’ van de kinderen (even voor het beeld, dat gebeurd eigenlijk nooit).

En daar was hij dan…. Het spontane scheerschuim- gevecht na het eten! Met een klein startseintje van Carolien ging iedereen los! Binnen 5 minuten rook alles naar scheerschuim en waren sommige kinderen onherkenbaar geworden.
Wie dit ooit bedacht heeft? Geen idee. Maar het zorgt voor een hoop schik!

Nadat iedereen zich weer had schoon gegleden op de waterbaan of een ritje onder de tuinslang door had gehad was het voor de oudere kinderen tijd voor een wandeling door het bos. De jongere kinderen bleven op het kamp om lekker te kletsen en met elkaar nog wat gezellige spelletjes te spelen.

Daarna lekker naar bed, ondanks de warmte vielen de kinderen snel in slaap.

Dinsdag 19 juli.
Wat was het warm! Vanochtend was de planning om vroeg uit de veren te gaan om te gaan zwemmen in Veenendaal. Lekker ontbijten met een gesmeerd broodje. De tassen stonden al klaar om na het eten meteen te kunnen vertrekken. Een tocht van 15 kilometer stond op de planning. Eerst lekker door het bos, daarna nog even over de vlakte. Een extra waterstop tijdens het fietsen was wel nodig, maar verder hebben we alleen maar toppers bij ons wat maakt dat zelfs met deze warmte het fietsen goed ging!

In het zwembad was het gezellig druk. Met dit warme weer is er bewust gekozen voor een zwembad met zowel binnen als buitenzwembad inclusief genoeg glijbanen! De kinderen vonden het heerlijk om binnen te zwemmen, maar verkoeling in het koude buitenbad was ook op zijn tijd wel lekker. Deze dag bestond uit potjes stoeien in het diepe bad met de leiders en patat en ijsjes eten. Vanwege de warmte gingen we laat terugfietsen. Dit was toch wel even een zware tocht. Maar ook dit heeft iedereen gered!

Op kamp stond er een heerlijke beloning voor ons klaar, dinsdag is PANNENKOEKENDAG! En dat betekent ook….. veel dwarrelende poedersuiker en stroop over vingers van kinderen die nog steeds niet doorhebben dat wanneer je je bord met je vingers over de rand vasthoudt er niet alleen stroop op je pannenkoek terecht komt.

Na het eten stond het spel ‘levend bingo’ op het programma. Hoe gaat dit in zijn werk? Ieder groepje krijgt een bingo kaart. Aan ieder bingo nummer zitten voorwerpen gekoppeld. Heb je een nummer op je bingo kaart? Dan is het ook aan je groepje de taak om het bijbehorende voorwerp te zoeken. Op het kamp terrein zitten verschillende posten verstopt met deze voorwerpen. Maar sommige voorwerpen vindt je ook in je eigen tas. Denk aan haarelastiekjes, een linker schoen, maar ook haren van Suzanne moesten eraan geloven. En je gelooft het niet… maar er komen dan kinderen bij Chris uit om te vragen naar een haar van Suzanne.

Slapen was na het spel nog geen optie, de warmte hing nog flink in de slaapruimtes. Daarom hebben we met z’n allen in de vuurkuil gezeten met lampionnen. Een knus effect zo met elkaar. Lekker lang buiten onder de sterren kletsen, een mooi gezicht.

Morgen staat er weer wat super tofs op het programma, dus uiteindelijk toch allemaal gaan slapen.


Woensdag 20 juli.
Vandaag een rustige opstart. Op een normale tijd uit bed, maar na het ontbijt had iedereen nog even tijd om gezellig te spelen, chillen of te kletsen. Om 11.45 uur was het tijd om op de fiets te stappen richting Ede. We gingen survivallen bij Survival Ede! Bij aankomst mochten we eerst daar ons bammetje opeten om vervolgens 2 uur lang allerlei survival activiteiten uit te mogen voeren. Schoon en droog blijven was een onbegonnen zaak. De groep werd in 4 kleinere groepen opgesplitst en iedereen ging los. Echt fantastisch om te zien hoe fanatiek iedereen was. Ondertussen werdt er flink rondgelopen met water, dus aan vocht geen te kort.
Om half 4 was de survival activiteit klaar. Iedereen lekker vies en nat. En douchen? Dat kon daar niet. Alleen met een tuinslang wat afspoelen, maar verder was het omkleden en met de bagger achter je oren op de fiets terug naar het kamp.
De rij bij de douche op kamp was binnen 5 minuten vrij lang, maar helaas, al snel moesten we eerst aan tafel.
Waar het gister pannenkoekendag was, is het vandaag pannenkoekenSOEPdag. Als hoofdgerecht een overheerlijk pita broodje met shoarma. Ieder jaar wordt er meer shoarma gekocht en ieder jaar gaat het echt weer schoon op. Dit zegt genoeg. Het 3- gangen diner werdt afgesloten met een lekker yoghurt- toetje.
En voor de kinderen die al vaker mee zijn geweest op kamp, die weten; woensdag = disco avond! Met ineens een actueel thema een gaaf gezicht dat bijna iedereen in thema gekleed is. De rode zakdoeken waren oneindig.

Dit jaar een disco met VIP- lounge. Het kamp gebouw heeft een vide waarop we de lounge ingericht hadden. Twee banken, lampjes, slingers en alleen toegang met je ‘VIP- lounge ticket’. Iedereen kreeg een entree kaartje en iedereen mocht hier een kwartier verblijven. De keukenploeg verzorgde een echte smoothie zodra je de lounge binnenkwam. Er ontstond zelfs een rij bij de lounge. Super leuk om te zien hoe alle kids hiervan genoten. Het kan allemaal zo heerlijk simpel zijn.
Ook waren er weer verschillende optredens van de kids, van een modeshow tot hele groepsoptredens en zelf bedachte nummers.
Al met al, weer een heerlijke disco avond. Met grote dank aan onze ‘huis- DJ’ Antoinne.

Donderdag 21 juli.
Regen…?! Van snikheet naar regen. Ach, het hoort er allemaal bij op kamp en we passen overal een mouw aan.

Nog even een kleine terugblik naar gisteravond. Het verslag was af en online gezet toen het feest hier echt begon. Een aantal kids waren nog niet van plan om te gaan slapen. Een deel van deze kinderen verloren een weddenschap en gingen als ‘straf’ op nachtwandeling. Met een paar kampleiders mee op pad. De kids liepen niets vermoedend door het bos. Na een klein uurtje kwam er een auto aangereden… met frisse kampleiders. Wisseling van de wacht, voor de kampleiders, uiteraard niet voor de kinderen. Vroeger was dit ‘DE’ grap, maar zelfs hiervan leken ze minimaal onder de indruk. De weg werdt vervolgd en de kinderen mochten de weg wijzen. Als je bijna denkt bij het kamp te zijn….. gingen ze toch voor de verkeerde afslag. En zo liepen we nog even door. Uiteindelijk heeft de kampleiding toch maar het voortouw genomen, we waren bang dat we anders bij zonsopgang nog steeds door het bos heen zouden banjerden. We gokken (of naja, hopen) dat ze hier wel ietsjes van geleerd hebben.

Maargoed. Donderdag dus. Een nieuwe dag, met voor sommige kinderen iets minder slaap en regen. Regen of niet, er stond een fietsritje naar het zwembad op de planning. Vanwege de weersvoorspellingen gingen we naar de Peppel in Ede, een binnenzwembad.
Doorweekt aangekomen konden de kinderen meteen door het water in. Er was een bandenglijbaan, een stormbaan en een trechterglijbaan. Genoeg te doen dus en garantie voor een dag vermaak. Omdat het avondprogramma ook nog vullend was, moesten we helaas een beetje op tijd naar huis fietsen. Helaas, bij de oudste groep een lekke band. Maar gelukkig was de keukenploeg snel ter plaatse om de fiets op te laden.
Het kampgebouw waar we inzitten is super gaaf, maar met het aantal kinderen en leiding waarmee we nu op pad zijn krap zat qua ruimte. Eten moet eigenlijk verplicht altijd buiten. Maar hoe doe je dat als het echt regent? Dan zoek je ieder plekje wat nog wel over is op om te kunnen zitten. De ruimte boven die normaal als gang fungeert en gister nog als V.I.P lounge, was vandaag eet ruimte. Zowel beneden als boven werden tafels en stoelen neergezet zodat iedereen lekker kon zitten. Vandaag Chinese tomatensoep en nasi op het menu. Er waren genoeg kinderen die echt 2 volle borden weg kregen. De nasi was in trek! Als toetje lekkere yoghurt met fruit.

Maandag riep iedereen al: ‘hebben we vanavond spooktocht?’. Ook dit is inmiddels traditie, maar door de warmte hebben we dit begin van de week niet gedaan. Dus vanavond gingen we op pad. Vooraf kregen de kinderen een verhaal te horen over Boer Geert en boerin Truus die spoorloos waren. De kinderen gingen in verschillende groepen het bos in waar ze meerdere posten tegenkwamen met personages uit het verhaal. Bij iedere post hoorde een opdracht, van allemaal een overal aan en uit trekken tot hoefijzers gooien en zoveel mogelijk ‘smurrie’ uit een pan in een andere pan krijgen.

Onderweg kwamen ze nog een beer tegen die de kinderen even flink lieten schrikken. De kinderen hebben thuis weer wat te vertellen. Stiekem was het weer iets te laat geworden, dus snel nog wat drinken en lekker gaan slapen. Morgen staat een mooie, laatste nieuwe dag op ons te wachten.

Vrijdag 22 juli
We komen er bijna niet meer onderuit en zeggen dat we naar een dierentuin gaan trapt ook niemand meer in. We hebben het dit jaar nog geprobeerd met het Dolfinarium, maar ook die werd niet serieus genomen.
Vroeg uit de veren met als doel om om 08.00 uur bij de bus te zijn. Omdat deze kamplocatie zo middenin het bos zit moesten we even een stukje lopen.
Het leek op een strakke planning, maar ging mis bij de bakker die vandaag ons als laatste in zijn rondje had gepland. En dus kwam het brood pas om half 8. Maar kamp is geen kamp als we dit ook fixen met elkaar! In de 6de versnelling met elkaar broodjes smeren en ieder broodje wat gesmeerd was werd meteen door helpende handen van een aantal kinderen uitgedeeld. Dat is pas teamwork! Om 08.05 uur stonden we klaar bij de bus. Maar waar bleef toch die bus……. Om 08.30 uur toch maar even bellen. Wat bleek, de buschauffeur was niet op komen dagen. Een vaag verhaal, maar er was een nieuwe chauffeur onderweg. Toen we om 09.00 uur eindelijk konden gaan... en het einde van de spanning van ‘oh waar zouden we nu heen gaan’ in zicht was, reden we zo de file in. Tegenvaller 2, helaas. Uiteindelijk reden we tegen het einde van de ochtend binnen bij... de EFTELING! Een gezamenlijke post, iedereen een telefoonnummer op zijn arm en iedereen kon gaan! Met de opdracht: ‘loop niet alleen' en een tijd mee om te eten kon de dag in het pretpark nu echt beginnen. De kampleiding had ondertussen geregeld dat de bus voor de terugweg een uurtje later zou komen, dus alle tijd om meerdere keren het park rond te gaan.
Rond etenstijd konden de kids in groepjes een patatje en een snack eten, ook dat ging super goed.
Omdat de bus wat later terugging, werd het buiten ook al donker. Altijd grappig om te zien hoe dichter we bij het kamp gebouw komen.. hoe stiller het wordt in de bus. Langzaam vallen er steeds meer ogen dicht. Bij terugkomst bij het kamp was het al zo laat dat iedereen alvast een deel van zijn of haar koffer heeft ingepakt en daarna lekker is gaan slapen. Alvast bijslapen voor de lange fietstocht die voor de meeste op de planning staat voor de volgende dag.

Zaterdag 23 juli
De dag van vertrek. Waar je op de dag van vertrek uit De Hoef denkt dat deze dag nooit komt, is hij altijd weer sneller in zicht dan je denkt (dit denken de papa’s en mama’s vast ook). Het opruimen ging dit jaar in record tempo. Uiteindelijk zat de eerste fietsgroep om 09.00 uur op de fiets. Dit jaar een langere rit dan bijvoorbeeld vanaf de Kameel in Amerongen. Beide fietsgroepen gingen als een speer! Sinds een paar jaar is het doel om beide fietsgroepen tegelijk in De Hoef aan te laten komen. Het is altijd nog maar de vraag of dit lukt. Ook dit jaar kwamen we weer nagenoeg gelijk aan in Breukelen voor een welverdiend ijsje of patatje. De Hoef komt steeds dichterbij! De jongste groep vertrok eerst zodat de oudste groep wat ruimte had om sneller te fietsen. Maar wat bleek… uiteindelijk moest de jongste groep nog een flinke tijd wachten net voor De Hoef. Maar het is het wachten waard (ook al denken de kids daar anders over)… met z'n allen tegelijk binnengehaald worden door al die lieve papa's, mama’s, opa’s, oma’s, buren en vrienden! Iets over 16.00 uur was iedereen weer veilig in De Hoef. Met prachtig weer kon een plons in de Amstel niet ontbreken. Kids en leiding, iedereen eindigde met een nat pak. Het was weer een mooi jaar. Op naar volgend jaar!