Zaterdag 11 juli 2015
Kriebels in de buik, spanningen op het gezicht en volgeladen fietsen. We zijn er weer klaar voor, kamp 2015! Om half 10 verzamelden de eerste kinderen zich voor de Springbok en om 10 uur vertrokken de drie groepen met hun kampleiders. Op naar Amerongen! Wel 60 a 70 km fietsen! En wat een weertje. De zon kwam door en een klein windje blies ons de eerste meters vooruit.
Na een paar kilometer sloegen we linksaf naar een picknickplaats. “Zo, we zijn er jongens! Zet de tent maar op.” Ieder jaar weer hetzelfde grapje, maar het blijft leuk. De kampleiders werden voorgesteld, de fietsregels doorgenomen en nog een paar keer goed gesmeerd met zonnebrand. Daarna kon de tocht dan echt beginnen. En wat hielden ze het goed vol! Met slechts een kleine valpartij bij een van de groepen bereikten we allemaal heelhuids de lunchplek bij Groenekan. Tijd voor een broodje en limonade. De oudste groep vertrok weer als eerste, maar ook groep zes stond vol energie te trappelen om weer verder te fietsen.
Terwijl de oudsten al een uur in het water lagen arriveerden rond vieren ook de kleinsten bij het Henschotermeer. De leiders aten lekker een ijsje, terwijl de kinderen zich vermaakten. Leuk om te zien dat zowel jong als oud met elkaar optrekt. Tegen half 6 vertrok de hele meute voor de laatste etappe, nog een uurtje trappen naar het kampverblijf in Amerongen. De oudste en de middelste groep namen nog even een omweggetje via een nogal heuvelig gebied. Wat een feest. Groep 6 kwam daardoor trots als eerste aan bij De Kameel. Wat waren ze verbaasd en blij. Zij kregen de uitdaging om als eerste hun koffers uit de enorme berg te trekken en alvast een goede plek op de slaapzalen te bemachtigen. Toen iedereen er was konden we heerlijk aan tafel. Tomatensoep vooraf, daarna een lekker broodje hamburger met tomaat, ui en sla voor de vitamientjes en als toetje een raketje. Kampleider Dennis heette iedereen welkom en stelde alle kampleiders nog eens voor, onder luid gejuich van de kinderen. Dat gaf ons weer een goed gevoel! Ook hebben alle kinderen een handtekening gezet onder een verdrag, waarin staat dat niemand zal pesten of buitensluiten tijdens deze week.
Daarna ging het los. Het eerste scheerschuimgevecht is al een feit. Nog nooit is dit op de eerste kampdag gebeurd, een nieuw record is gevestigd! Ook ruiken de kamers al aardig naar stinkbommen en zijn ze mooi versierd met een lading confetti! Feest! Ook de leiders hebben een plekje weten te vinden tussen de bedden van de kinderen. Ze moeten natuurlijk wel een beetje in de gaten gehouden worden die boeven. Groep 6, 7 en 8 zijn nog op pad voor een kleine wandeling en zullen daarna lekker gaan slapen. Wanneer de oudsten terugkomen is nog de vraag, want ze zitten bomvol energie!
Zondag 12 juli
Wat waren ze vroeg wakker vanmorgen! Dat had de leiding even niet zien aankomen. Vooral de jongste meiden lagen te stuiteren van de energie op hun luchtbedden (om half 7 al). Probeer dan, als de meiden wakker zijn, nog maar eens verder te slapen in dat kippenhok.
De oudste meiden waren zelfs om 7 uur al helemaal fris gedoucht. De keukenploeg moest nog beginnen met het smeren van de broodjes.
Helaas regende het, dus werd er binnen ontbeten. Dit was wel heel knus. Tijdens het ontbijt kwam de cameraploeg van Expeditie Amerongen langs om even te pijlen of de kinderen wel een beetje op de hoogte waren van het feit dat de Expeditie hier opgenomen wordt en welke kandidaten er mee doen.
Om half 10 stapten we op de fiets naar zwembad De Zwoer in Driebergen. Het was een aardige rit van 15 kilometer, maar wel lekker door de bossen. Om 11 uur lag iedereen in het water. De oude glijbaan, nog herkenbaar van een paar jaar terug ,was helemaal hip geworden. Echt zo 2015! Via een tablet kon je kiezen met welke muziek en thema je naar beneden wilde glijden en aan het einde van de slide werd er een foto gemaakt, welke je dan gratis via een andere tablet naar je zelf kon mailen. Het moet niet gekker worden! Ook de keukenploeg kwam nog even zwemmen en de broodjes brengen. Veel kinderen gaven hun eerste centjes uit aan een lekker ijsje of patatje. Toch ging ook al het brood op, want van fietsen en zwemmen krijg je trek!
De meiden, de jongens en de stoerste kampleiders begonnen met het bouwen van menselijke piramides in het water. Het zag er ontzettend tof en gezellig uit en het lukte ook een aantal keer om een aantal meiden, op een aantal jongens, op een aantal kampleiders te stapelen! Waterpret!
Ook kon je lekker bubbelen of een sprong wagen in het ijskoude waterbad. De echte waterratten waagden zelfs een duik in het buitenbad. Brrr.
Om half 6 zaten we met zijn allen op de fiets terug en aangekomen bij het kamp konden we meteen aan tafel. Vandaag op het menu: verse groentesoep, als hoofdgerecht macaroni met saus en strooikaas en als toetje een lekker fruityoghurtje.
Na het eten nam de leiding even de dag door onder het genot van een kopje koffie en grepen de kinderen hun kans voor een nieuw scheerschuimgevecht!
Zo wit waren ze nog nooit geweest. Het zat overal, tot in hun oren en tussen hun tenen! Voor “straf “ moesten ze allemaal onder de koude tuinslang afspoelen en snel omkleden voor het Smokkelspel.
De kinderen werden in vier groepen verdeeld en iedere groep moest zoveel mogelijk “geld” verdienen door zoveel mogelijk smokkelwaar naar het andere land (andere kant van een stuk bos) te brengen. Het smokkelwaar verschilde in waarde. Zo kon er drugs (theezakjes en filmrolletjes), antiek (tennisracket en pannendeksel), edelmetalen (gouden papieren, houten balk) en dieren (paarden hoofd van karton). Onderweg naar de overkant konden ze afgetikt worden door de douane, welke zich de benen onder het lijf vandaan rende om de smokkelwaar in te nemen. De kinderen werden natuurlijk steeds creatiever met het verstoppen van de voorwerpen bij het smokkelen. Of liepen er ineens groepjes met boomstammen door het bos die verdacht veel leken op de houten balken, maar die het NET niet waren. In de hoop dat de douane daar in zou trappen, waardoor een teamgenoot met ECHT smokkelwaar de benen kon nemen!
Terug bij het kamp mochten de kleinsten lekker naar bed en dat vonden ze heerlijk. Ze sliepen dan ook binnen een paar minuten.
De oudsten zijn nog een stuk gaan lopen. Na een aantal kilometer belde Jurgen even naar Dave, die nog op het kamp was, of hij hen niet met de bus kon komen oppikken. Dat wilde Dave wel doen. De kinderen vonden dit een heel goed idee en dachten dan ook met de bus mee terug te kunnen rijden. Dave reed naar de groep toe met nog een aantal kampleiders in de bus. Aangekomen bij de groep kwamen de kinderen even voor een mentale verrassing te staan. Niet zij mochten mee met de bus, maar de kampleiders die met hen heen waren gelopen namen de bus mee terug en de kampleiders die hen zouden komen halen stapten uit om met hen weer terug te lopen. Ze leken er niet eens van op te kijken dat we ze deze streek leverden. Ze kennen ons inmiddels een beetje natuurlijk! En ze liepen nog lang en gelukkig….
Maandag 13 juli
Terwijl iedereen nog in diepe rust was sloop kampleider Dave stiekem de trap op met in zijn handen, je raadt het misschien al, een pan en een pannendeksel. WAKKER WORDEN! Het was alweer 9 uur en al die slaperige koppies kwamen langzaam uit de slaapzakken tevoorschijn. De kleine meiden was beloofd dat ze de jongens wakker mochten maken, als ze goed zouden uitslapen (na het ochtendkabaal van gisteren). Ook al waren ze wakker van de panslagen. Gewapend met drie partypoppers slopen de meiden naar de deur, trokken hem open en lieten de confetti rondvliegen. Kampleider Ronald (Wieman) was NET te laat om deze meiden te grazen te nemen.
Wat hebben we heerlijk uitgeslapen. Nu konden we er weer tegenaan. Vandaag is het maandag en dat betekent inkopen doen! Door de stromende regen fietsten de kinderen naar Leersum. De HEMA is helemaal leeggekocht en heeft voorlopig geen Partypoppers meer. De knutselspullen waren in de aanbieding en dat kwam goed uit! We waren toe aan wat nieuwe dingetjes, zoals stempels, stiften, kleurpotloden en papier met allerlei patroontjes om zelf kaarten te maken om aan de ouders opa’s en oma’s te sturen. Terug op kamp gingen de meiden dan ook meteen aan de slag. Ze hebben heerlijk een uurtje zitten freubelen totdat we gingen lunchen. De kaarten zijn onderweg!
Drie van de kleine meiden hadden een prachtig plan gesmeden, maar het duurde even voor ze een kampleider vonden die erin trapte. Ze hadden een Oreo koekje voorzien van een laagje tandpasta in plaats van creme en vroegen (net iets te) vriendelijk of we er eentje wilden. Maar uiteindelijk pakte de hongerigste kampleider er eentje aan en was het feest compleet! YES! Ga zo door meiden!
Na de lunch kwam onze nieuwste kampleider-aanwinst Wouter aan en speelden we Levend Bingo. Wouter mocht meteen aan de slag en draaide de nummertjes. Bij ieder nummertje hoorde een voorwerp wat de groepjes in en om het gebouw moesten gaan zoeken. En wie het eerst zijn kaart vol had en alle bijbehorende voorwerpen had verzameld had gewonnen! Ze vlogen door het gebouw, de fanatiekelingen.
Ondertussen waren een aantal kampleiders de hele dag stiekem bezig met het voorbereiden van het nachtspel. Er is een filmpje opgenomen, waarin je ziet hoe een aantal expeditieleden van Expeditie Amerongen staan te balen dat ze al zes weken in het bos op een houtje zitten te bijten. De route in het bos is inmiddels uitgestippeld. Helaas zat het weer niet mee en moeten we het beruchte nachtspel naar morgenavond verplaatsen. Hopelijk is het dan droog. De kinderen vroegen al de hele dag wanneer we het “schrikspel” of de “spooktocht” gaan doen. We houden ze nog even in spanning.
Tot aan het eten hebben de meiden nog lekker getekend en geknutseld en de mannen waren voornamelijk te vinden op de nieuwe stormbaan, die vast opgeblazen is voor het zeskamp.
Om half 7 gingen we aan tafel voor een lekkere verse kippensoep, een AGV’tje (aardappels, groente, vlees) en als toetje een vlaflip met smarties.
Om half 10 verzamelden de kinderen zich weer in de eetzaal met goede schoenen en warme kleren. Wat ging er nu weer gebeuren? Toch niet weer lopen? Ze zijn het goed beu die eindeloze wandelingen. Maar daar verschenen de presentator van Expeditie Amerongen, Dennis Weening en expeditieleden Geer en Goor, Elza en Nielson. Ze moesten op het kamp een opdracht uitvoeren en dat was het doen van een quiz met de kinderen. Over elke kampleider was een vraag en de expeditieleden gaven een mogelijk antwoord, waaruit de kinderen moesten kiezen wat het juiste was. Zij moesten natuurlijk hun best doen een zo geloofwaardig mogelijk verhaal te vertellen zodat de kinderen hen zouden geloven. Op een kampleider mochten de kinderen de joker inzetten. Bij een juist antwoord kregen ze dan dubbele punten. Zo kom je nog eens wat te weten over al die leiders!
Zo is Joska kunstenares, hebben de vriendinnen van Dennis en Hans de zelfde achternaam en hadden Sanne en Dave vroeger verkering op kamp. Geer en Goor vonden het allemaal “vreeeeeselijk”, “Het is toch om te gieren”. Het groepje dat de meeste vragen goed had beantwoord en de meeste punten had verdiend, kreeg een hele bijzondere prijs: zij hoefden niet mee met lopen. De winnaars konden hun geluk niet op. Ze gilden van blijdschap. Totdat bleek dat de rest van de kinderen alleen een rondje om het gebouw ging en daarna ook lekker naar bed moest. Wat zijn ze toch flauw die kampleiders. Het is toch om gieren, vreselijk!
Dinsdag 14 juli
Het was nog vroeg, daar was Dave weer met zijn pannendeksels. Iedereen zat meteen rechtovereind in bed. Ontbijttijd!
Rond half 10 stapten we op de fiets naar zwemdbad De Vallei in Veenendaal. De vorige jaren hebben wij het tot twee keer toe al voor elkaar gekregen om uit het bad te worden gestuurd aan het einde van de dag, omdat we met twintig man tegelijk van de glijbaan gingen. Eens kijken hoe streng ze vandaag waren. Konden we dit record opnieuw verbeteren?
Het was een lekker ritje door het bos naar het zwembad en gelukkig hielden we het droog. Toen we net in het water lagen, begon het weer te stortregenen. Al s het vanavond maar droog is voor het Nachtspel! Er was veel te doen in het zwembad. In de stroomversnelling, van de glijbaan, grote banden, matten en ook een luchtkussen. De kinderen vermaakten zich goed. Ook waren de knutselspullen mee en hebben de meiden weer lekker zitten tekenen, knippen en plakken. Alle kaarten zijn op! Zouden de eerste al aangekomen zijn?
Toen ging ook de buitengljbaan open en was het feest compleet! Deze glijbaan was een hele brede baan, waar je met meerdere naast elkaar vanaf kon en hij ging nog hard ook!
De keukenploeg kwam de broodjes en bananen brengen en nam ook nog even een duik. Hans en Chris hebben de kinderen even flink bezig gehouden op de matten en de banden.
Kampleider Jurgen had nog een speciale bananenshake in de aanbieding die Sem wel eens wilde proeven. Hij probeerde een flinke slok te nemen door het rietje, maar er kwam niks uit. Hij probeerde nog een paar keer en zoog steeds harder aan het rietje. Vreemde shake… Toch eens even kijken onder die deksel. Het bleek een bananenschillenshake…
Kampleider Joska kreeg gratis liefdestips van de meiden van groep 6. “Geen knoflook en smeerkaas eten als je gaat zoenen, dat stinkt.” “Ik zou borrelnootjes en cola kopen en dan een romantische date doen. Als de sfeer goed is, dan kun je ook zoenen.” Bedankt meiden! Nu moet het goedkomen.
Om kwart over 5, vlak voor we het bad uit zouden gaan, was het tijd om het record te verbreken. De oudste kinderen kwamen massaal het baduit en klommen de trap van de glijbaan op. De badjuffen keken even op en praatten wat met elkaar door hun microfoontjes, maar kwamen niet meteen in actie. Zouden ze er iets van zeggen? Steeds meer kinderen gingen de glijbaan op en met zijn allen kwamen ze naar beneden om het nog één keer te doen. De badjuffen keken toe, haalden hun schouders op en gniffelden wat. Ook de strenge badmeester leek niets te doen aan de boeven. Dan moeten we er nog maar een schepje bovenop doen. En daar doken alle mannen als een bommetje de stroomversnelling in. Daar was het moment: “willen de kinderen van Het Hoefse jeugdkamp nu het bad verlaten!?” YES het was gelukt! Een nieuw record gevestigd in zwembad De Vallei. Ze vroegen wel of we morgen weer kwamen! Dan gebeurde er tenminste nog iets in het bad!
Rond half 7 kwamen we terug op het kamp. Voordat we aan tafel gingen maakten we eerst de jaarlijkse groepsfoto. Dit keer kwam er geen onverwachte emmer water van boven of de zijkant.
Vandaag op het menu: Chinese tomatensoep, pannenkoeken (naturel, kaas, spek of rozijnen) en chocolade- en aardbeienmoes toe met een toefje slagroom. Het toefje slagroom eindigde uiteraard in het haar van Dave en enkele kinderen. Die konden meteen weer onder de douche.
De kampleiders maakten zich op voor het nachtspel en de kinderen hadden vast wat vermoedens, want ineens stonden ze regelmatig in de deuropening met ietwat onbenullige en overbodige vragen terwijl wij aan de koffie zaten.
Om 22:00 uur zat iedereen klaar in de eetzaal en kregen de kinderen het filmpje te zien, waarin Geer, Elsa, Bob de Bouwer en Ma Flodder op een houtje zitten te bijten in het bos en laten merken dat ze Expeditie Amerongen helemaal zat zijn. Zij hebben zo’n honger dat ze alles wat los en vastzit wel zouden willen opeten, waarop Nina langsloopt en ze haar proberen te pakken te krijgen. Op dat moment stopt het filmpje en stormen de kandidaten (Geer, Goor, Winnie de Poehee, Elsa, Bob de Bouwer en Ma Flodder) daadwerkelijk de eetzaal in om aan wat kinderen te knagen, waarna ze het bos invluchten naar hun post. Daarna kwamen de presentator van Expeditie Amerongen, een wandelaar en de boswachter met een half afgegeten oor om de kinderen te vertellen wat hen te wachten stond. De kinderen gingen in groepjes langs de posten, waar ze steeds enorm aan het schrikken werden gemaakt. Bijvoorbeeld door een bladblazer of een eng masker! Brrrr….Ze hadden op het kamp een rugzak gekregen met daarin een fles (nep) whisky, een potje honing, een broodje pindakaas, een ijsje, een snicker en een lollie. Dit voedsel moesten ze bij de juiste kandidaat afleveren om te voorkomen dat zij nog meer mensen zouden willen opeten. Ook moesten ze een raadsel oplossen. Bijvoorbeeld: “ Het antwoord is ja, maar als ik het zeg, dan is het fout. Wat is de vraag?” (Slaap je al?) De kinderen vonden het spannend en leuk! Dus het nachspel was weer geslaagd. Terug bij het kamp hebben we nog met zijn allen voor de jarige Lisa gezongen en trakteerde ze ons op een lekker snoepje voor het slapen gaan. De meiden van groep 6 kregen nog een autobiografisch verhaaltje van Joska en de meiden van groep 8, 1 en 2 mochten nog even lekker kletsen. Even later bleek dat zij naar de jongens waren gesneakt. Eindelijk! Maar nu ligt iedereen er lekker in! Tot morgen!
Woensdag 15 juli
Vandaag stond de zeskamp op het programma en dat betekende ook dat we weer een beetje uit mochten slapen. We werden uiteraard wel weer door Dave gewekt, ditmaal met een waterpistool. En in een aantal bedden waren ook wat springhanen aangetroffen. Zeer verdacht. En niet bepaald een pretje. Maarja, dat hoort een beetje bij kamp dat je af en toe onaangenaam verrast wordt in je slaap of erna.
De zeskamp bestond uit zeven spellen. Dat is vrij uniek voor een zeskamp. Dave en Chris hadden zoveel leuke spellen bedacht dat ze niet konden kiezen. Maar deze spelle werden gespeeld door zes teams, dus was het toch weer een beetje een zeskamp. Groepszaklopen, gigantische tuinbroekenloop, Flessenestafette, blind paardje rijden, blind boutjes en moertjes bij elkaar zoeken, suikerklontjes doorgeven met een theelepeltje in de mond en natuurlijk de beruchte stormbaan met groene zeep. Halverwege de zeskamp begon het te regenen en dat was een mooi moment om even een broodje te eten. De meeste teams waren heel fanatiek! Na de lunch werd het weer gelukkig beter en konden we als eindspel met zijn alleen touwtrekken. Alle teams namen het tegen elkaar op en daarna mochten de sterkste vijftien kinderen het opnemen tegen 10 leiders. Het was een halve seconde spannend en toen wonnen de leiders natuurlijk met overtuiging!
Vanavond was het tijd voor de disco dus voor en na het eten werden de koffers van de meiden op hun kop gegooid om een leuke outfit te vinden. Joske lakte nagels, Joska schminkte en Sanne vlocht alle haren in. Zelfs de vrouw van kampleider Chris, die nog even langskwam werd aan het werk gezet!
Om half 6 konden we aan tafel. Vanavond stond de beroemde pannenkoekensoep op het menu. We hadden de soep nog niet op of er kwam weer een stortbui op ons dak. We hebben de krieltjes, doperwtjes, worteltjes, gehaktbal en appelmoes en het toetje toen toch maar binnen opgegeten.
Rond half 9 was iedereen opgedoft en kon het feesie beginnen! Dj Martijn draaide de ene naar de andere plaat en de boel ging los! Zowel de jongens als de meiden dansten de benen onder hun lijf vandaan. Vooral de oudere kinderen wisten van geen ophouden. Toen het eerste schuifelnummer klonk wachtten de kampleiders hoopvol af, maar helaas werd er dit jaar niet geschuifeld! SAAI!
Wel is er bij de jongere kinderen een liefdesbrief bezorgd en volgensmij is daar nu een verkering uit gekomen! Whoehoe! Kampliefde!
Dit jaar waren er hele gezonde hapjes bij de disco: tomaatjes, druiven, komkommers, stukjes kaas. Dat viel in de smaak bij de kinderen en de leiders! Goed dansvoer!
Er was een hele wand met papier bedekt waar de kinderen hun kreten konden opschrijven of tekenen! Zie de foto’s voor het resultaat!
Er onstond een spontane De hoef Gots Talent show! Mila en Joanne hadden kampleider Sanne uitgedaagd en moesten als ‘straf’ een liedje playbacken. En toen grepen meer kinderen hun kans! Lisa Benthe en Naomi lieten een prachtige show zien waarbij ze live zongen en turnden. Heel knap! En Sem en Jurri zwaaiden met hun lasso op het nummer “Cowboys en Indianen”. Tot slot stal Cathelijne de show met een prachtige cover van Aimy Winehouse. Iedereen werd weggeblazen door haar geweldige stem! En wat een lef om daar in haar eentje te gaan staan! Petje af!
Nog hyper van het dansen kroop iedereen zijn bed in. Morgen gaat om 7 uur de wekker! En waarom, dat blijft nog even een verassing…
Donderdag 16 juli
EINDELIJK; ZON! Zoals gebruikelijk na de disco werden de kids op donderdagochtend gewekt door DJ Martijn. Dit deed hij door in ieder slaapzaal een box neer te zetten en onverwachts een gezellig en vooral hard muziekje op te zetten.
Na een wilde disco avond was de muziek er vroeg bij, dit omdat er vandaag een uitdagend programma op de planning stond. De kinderen kregen als opdracht om oude kleren en schoenen aan te trekken en schone- en zwemkleding mee te nemen. Voor sommige kinderen was dit best lastig, want tsja, wat moet je als je maar één paar schoenen bij je hebt…?
Om 8 uur zaten we op de fiets richting Ede. Na een paar opstandige kettingen en banden waren we ook daar weer veilig aangekomen. De kids waren erg nieuwsgierig, maar bij aankomst werd al snel zichtbaar wat de bedoeling was, we gaan survivallen! De kids werden in dezelfde groepjes gedeeld als bij de 6-kamp met bij ieder groepje 2 leiders. Iedereen werd gekenmerkt met camouflage strepen op zijn of haar gezicht. Op de planning stond het HUK- programma wat staat voor Hindernis, Uithouding en Kracht. Op een bord stond de indeling van de groepjes en de volgorde van de activiteiten die zij gingen uitvoeren. Iedereen was erg fanatiek, ook de leiders en schoon blijven was absoluut geen optie. Er werd met touwen en banden over het water geklauterd, verschillende squats gedaan, onder tunnels getijgerd (en ja, deze tunnels zaten vol bagger), door het ondergrondse doolhof heen, skilopen en ga zo maar door. Met de minuut werden kinderen ( en leiders ) viezer en viezer. Als klap op de vuurpijl mocht iedereen van een mega steile glijbaan af die eindigde in de bagger. Een lekkere vieze afsluiter waarna de kids het moesten doen met 2 teilen met water. Primitief wassen na 2 intensieve uren. Met een broodje en wat drinken in de buik en vooral nog hele vieze kinderen gingen we op weg naar het Bosbad in Leersum. Een heerlijk buitenbad waar de kids zich schoongespoeld en uitgeleefd hebben. De kinderen vonden het ook heerlijk om lekker te kletsen bij elkaar op het ruime grasveld, lekker te zonnen, een balletje te trappen of te genieten van een overheerlijk ijsje.
Om half 7 was het tijd om te vertrekken richting kamp waar om 7 uur het eten op ons stond te wachten. Vandaag een kippensoepje (zonder kip), overheerlijke nasi en als toetje een Cornetto, wat wordt er toch goed voor ons gezorgd! Applaus voor de keukenploeg!
De kids hadden nog allerlei wensen qua avond programma, maar omdat veel schoenen van de kids nog nat waren, waren er uiteindelijk twee plannen. De jongste kids gingen op het kamp levend kwartet spelen en lekker (op tijd) slapen. Voor de oudste kinderen stond er een ouderwetse dropping op het programma, toen ze dit hoorden waren ze door het dolle heen! Erg grappig om te zien, dat wanneer de kinderen gedropt waren zij finaal de verkeerde kant op liepen, zonder ook maar enig overleg. Na een kleine hint van Dennis kwamen we uit in een woonwijk waar we een meneer tegen kwamen die zijn hond aan het uitlaten was. De ideale persoon om de weg te vragen. Na een heldere uitleg gingen we weer op pad. Dit keer in één keer goed. Na een kleine 6 kilometer gelopen te hebben waren we alweer op kamp! Nu snel naar bed…. Want wie weet wat er ons morgen te wachten staat… de kinderen zijn al erg druk met raden!
Vrijdag 17 juli
Tja, daar word je dan gewekt door twee lieve schattige meisjes met een waterpistool om 6.45 uur… Maarja.. voor een goed doel en een leuke nieuwe en laatste dag voordat we weer richting De Hoef vertrekken. Iedereen goed en wel gewekt en om 7.15 uur zat iedereen dan ook netjes aan de ontbijttafel voor een broodje, glas melk en/of een kopje thee. Nog even plassen en voor 8.00 uur zat iedereen in de bus, nog een klein tukkie doen in de bus, waarbij je toch nog even in de gaten moest houden of je niet een snorretje, zonnetje of iets dergelijks met een stift op je gezicht gekliederd kreeg van de oudste jongens. En dan.. jeej.. de Efteling!! We waren als één van de eersten in het park, om dan eerst snel even naar het verzamelpunt te gaan en dan kan iedereen het park in om alle attracties af te gaan… Allemaal? Dat was nog even spannend, de nieuwe achtbaan, “de baron” en verschillende andere achtbanen waren eerst nog gesloten vanwege een storing. Dan maar eerst naar wat andere attracties en een broodje eten bij de leiders, om vervolgens toch nog alles af te kunnen gaan. En ja hoor, de kinderen zijn verschillende keren in de baron gegaan, een groot succes en trots dat ze erin zijn geweest. Vervolgens werden de buikjes goed gevuld met een patatje met daarbij een frikadel of een kroketje in de Efteling. Om daarna snel weer het park in te kunnen gaan en nogmaals de baron in te kunnen, want nu zouden er wel eens heel veel mensen naar huis gegaan kunnen zijn zodat de kinderen uit de Hoef niet zo lang hoeven te wachten bij deze achtbaan.. ; ) De verschillende souvenirs en snoepjes kunnen ook dit jaar natuurlijk niet ontbreken in het pretpark en hebben de kinderen vol trots geshowd aan de andere. Nog eventjes het park in om toch nog de laatste attracties af te gaan die daarvoor nog niet gelukt zijn. Dan op tijd terug… toch meiden?? Tja, een paar meiden waren even de tijd vergeten en te druk in de achtbaan, Joris en de draak was de favoriet, waardoor we iets wat te laat bij de bus waren. Maar gelukkig konden we even bijkomen in de bus, doordat de buschauffeur niet in een keer de weg wist te vinden naar het kamp. Eenmaal op kamp alle spullen in de tassen doen en de eigen spullen, die overal op het kampterrein te vinden waren, zoveel mogelijk op te ruimen. Nadat het meeste in de tassen gepropt zat, had Ronald ondertussen het kampvuur aan en konden we daar met z’n alle van genieten onder het genot van wat drinken. Hier begonnen de koppies steeds meer naar beneden te zakken en de oogjes steeds wat dichter te zakken. Heel verstandig gingen de kleintjes zelf lekker hun bedje in. Helaas voor de grote kinderen begon het wat te regenen en waren ze niet van plan om nog langer in de regen te blijven zitten. Dan toch maar richting bed.. Ons laatste nachtje slapen op kamp in Amerongen.
Zaterdag 18 juli
Wederom vroeg uit de veren, alle spullen in de tassen wat voor sommige een behoorlijke speurtocht bleek te zijn. Eenmaal alles in de tassen, de luchtbedjes weer leeg en met alles wat eraan geplakt zat weer terug in de doos proberen te doen met de hoop dat het past! Een stevig ontbijt met voor sommige nog een ijsje erbij (die eigenlijk gewoon op moesten). Dan vol goede moed op de fiets en om de laatste 70 kilometer richting De Hoef te gaan. De keukenploeg had nog even de tijd om alles netjes op te ruimen en het gebouw te boenen. Met wat hulp van de groep 6 konden ook de spullen weer in de vrachtwagen gebracht worden, om vervolgens ook richting De Hoef te gaan. Zowel de jongere groep als de oudere kinderen hadden aardig het tempo erin zitten en waren met een paar uurtjes al in Breukelen, waar iedereen weer even bij kwam onder het genot van een ijsje of wat te drinken. Hier werd afgesproken dat het wel zo leuk zou zijn als we met z’n allen aan zouden komen in De Hoef. De oudsten zouden hier anders net ietsjes eerder zijn dan de jongste groep. Langs De Amstel werden de kinderen enthousiast, maar kwam de vermoeidheid ook om de hoek. Hier moesten de kinderen nog even focussen op het fietsen om ongelukken te voorkomen. Toch nog een valpartij, maar ondanks dat heeft iedereen goed gefietst naar huis. In De Hoef werden we met z’n allen erg enthousiast en warm ontvangen door de ouders en de andere kampleiders (een kippenvel momentje) en een heel mooi moment om de geslaagde kampweek af te sluiten.