Hoefse jeugdkamp

Leider verslag

Zaterdag 16 juli 2016

Het Hoefse Jeugdkamp draait om tradities en nostalgie. Voor de leiders althans. De kinderen blijven ieder jaar dezelfde vragen stellen: “Wat eten we vanavond?” “Gaan we morgen zwemmen?” “Moeten we straks nog lopen?”  Maar dit jaar zou het zomaar eens kunnen dat er wat dingen anders lopen dan anders… Dat begon al bij het vertrek! Dit jaar vertrokken we voor het eerst bij de kerk vandaan en konden ook de spullen daar gebracht worden. Dat was even wennen voor een aantal mensen. Zo fietsen er een paar enthousiaste koffers langs richting Joop en stonden de ouders van kampleider Dave om 10 uur verbaasd bij de Springbok. “Zijn ze nou al weg? Waar is dat Hoefse kwartiertje gebleven?”  Maar dat Hoefse kwartiertje was er nog steeds hoor, want zelfs al stonden we onder de kerkklok, we vertrokken traditiegetrouw natuurlijk ietsje later!  De jongste groep vertrok als eerste met kampleider Ronald Wieman en onze nieuwste aanwinst Wouter voorop. Carolien en Joska in de achterhoede en 13 kersverse groep zessers er tussen in. Even later de middelste groep met kampleiders Tanja, Marina, Chris en René en als laatste de oudste groep met Dennis, Sanne, Dave en Jeroen. De oudste groep heeft bij de fietsbrug al een fiets moeten wisselen, dat was een goed begin…. Achterin De Hoef is er altijd een eerste pitstop voor een kennismaking en een uitleg van de fietstocht. Begrippen als “ritsen”, “aansluiten”, “tegenligger”, “paaltje”, “meeligger” werden even toegelicht en daarna konden we onze route voortzetten. En wij zijn weer helemaal bij op het gebied van “selfie sticks” en “vloggen”. Je hoort nog eens wat.  Rond de lunchtijd hadden we de helft al in de benen zitten en kwamen de drie fietsgroepen elkaar weer tegen op het dijkje Bilthoven en later weer bij het Henschotermeer, waar even lekker gezwommen en gechilled werd.  Rond kwart over 5 stapten we weer op voor de laatste 15 km naar het kampverblijf in Amerongen. Het is altijd spannend wie er als eerste zal arriveren en dit jaar was dat…..jawel dames en heren….DE JONGSTE GROEP!
Wat hebben die kanjers goed gefietst, zonder valpartijen en zonder tranen! Gelukkig was het niet lang wachten op de andere twee groepen. De keukenploeg bakte nog even traditiegetrouw de laatste hamburgers volgens traditioneel recept en de kinderen brachten vast hun koffers naar boven. Na vijf minuten klonken de eerste knallen van de party poppers al… Het feest was begonnen, confetti in alle bedden en een lichte walm van een stinkbommetje hier en daar. Heerlijk dat die kinderen de tradities meteen bij aankomst weer voortzetten. Om half 7 konden we aan tafel voor het eerste avondmaal: tomatensoep met balletjes, een broodje hamburger met een gebakken eitje en een waterijsje.  Na het eten stelden de kampleiders zich onder luid gejuich voor en tekenden de kinderen allemaal het “ik zal niet pesten protocol”. Daarna was het tijd om de koffers uit te pakken, te installeren en meteen werd de volgende traditie uitgevoerd: het scheerschuimgevecht. Dat begint alleen wel ieder jaar een dagje eerder…Het voordeel is wel dat alle bussen nu al op zijn. Ze kopen maandag wel weer nieuwe…  Om half 11 vertrokken we nog in twee groepen voor een avondwandeling(etje) om de Eenzame Eik. Gelukkig weten wij, dankzij deze traditie dat de kinderen daarna als een blok in slaap vallen…

Slaap lekker Buur, Ajeto!

Zondag 17 juli 2016

Rond half 8 vertoonden zich alweer de eerste tekenen van leven in de Kameel. De oudste jongens worden klaarblijkelijk graag wakker met wat flinke dreunen uit de speakers. Dat de rest daar ook meteen wakker van wordt is bijzaak. Maar daardoor zaten we wel netjes allemaal om half 9 aan het ontbijt. De zon liet zich nog even niet zien, maar het weer was goed genoeg om lekker buiten te zitten. Broodjes ham, kaas, chocopasta, jam, het ging er in als koek. Binnen no time waren er bijna 10 broden doorheen.
Om half 10 stapten we op de fiets richting zwembad De Zwoer in Driebergen, wat toch wel een uurtje trappen was. Toen we aankwamen scheen inmiddels de zon een beetje en konden we ook daar lekker buiten zitten. De eerste paar uur zagen we geen kind, iedereen was heerlijk aan het spetteren in de stroomversnelling, glijden van de glijbaan of aan het chillen in het bubbelbad. Dave en Chris sprongen er al snel achteraan, even later gevolgd door de rest van de kampleiders. Rond lunchtijd kwam de keukenploeg het brood brengen. Ook zaten er druiven, bananen en krentenbollen bij! Smullen! De meiden uit groep 7 kwamen in het bubbelbad even verhaal halen over de liefdeslevens van de kampleidsters. Natuurlijk allemaal reuze interessant. Het hemd werd ons van het lijf gevraagd. Tegen het einde van de middag hadden de meeste kinderen last van “oude wijven handen” door het lange zwemmen.  “Net hersenen!” vond Mila. Jammie. Gisteravond toen de kinderen op bed lagen hadden de kampleiders zich gewaagd aan een nieuw spelletje: “Bolletje, balletje”. En vandaag moesten ook de kinderen eraan geloven toen ze waren uitgezwommen! Iedere speler krijgt een klein bolletje klei. De spelleider zegt: “Bolletje, balletje, maak een “…..” en bedenkt iets wat de spelers moeten maken. Bijvoorbeeld een hond, pet of fiets, je kunt het zo gek niet bedenken. Alle spelers beginnen met kleien. De spelleider bepaalt wanneer de laatste 10 seconden ingaan. De spelleider wordt dan jury en bepaalt wie de mooiste, origineelste of grappigste creatie heeft weten te maken. De winnaar wordt de nieuwe spelleider. Rond 17 uur zaten we allemaal weer rozig en licht vermoeid op de fiets richting het kampverblijf. Je kon de magen bijna horen rammelen. Maar voor we aan tafel konden moesten de kinderen eerst nog even een grote schoonmaak houden. Wegens de vele confettikanonnen die al zijn afgeschoten en de confetti die zich vermengd met allerlei waterige substanties uit flesjes en natte handdoeken, ontstaan er gekleurde vlekken op de vloer. Dat willen we de keukenploeg, die iedere dag de boel een beetje opfrist, niet aan doen. Lichte paniek bij de jongsten die hun confettikanonnen braaf bewaard hadden voor een later moment. Die moesten nu weer mee naar huis…

Alles was weer spik en span toen we ons op de groentesoep, spaghetti met rode saus en yoghurt met vla stortten. Maar toen de kampleiding aan de afwas stond hoorden we de eerste confettikanonnen alweer af gaan. Morgen maar weer boenen dan… Na het toetje kwamen er plotseling twee mannetjes in een rood en een geel shirt met een blauw mutsje op en een hamer in de hand om de hoek van de Kameel gelopen. Een bezoek van Buurman & Buurman! Iedereen klom op de tafel om te zien wat die twee ietwat onhandige mannetjes kwamen doen. Ze timmerden wat op de grond, kwamen met een blauw zeil aanzetten en gooiden daar een emmer water op (een potentieel zwembad?) Nathan was de uitverkorene om een punt van het zeil vast te houden. Een van de twee buurmannen ging een tweede emmer water halen. Toen hij terugkwam struikelde hij (per ongeluk natuurlijk!) over het been van de andere buurman… De emmer vloog (per ongelukkig natuurlijk!) over de groep oudste kinderen heen. Oeps. Ajetoo Buur! We zijn benieuwd wat die twee klunzen ze nog meer in petto hebben! Het was een prachtig zonnige avond en dat betekent dat we nog het bos in zijn gegaan voor een eeuwenoud kampspel: het briefjesspel! De kinderen moeten langs vijf in het bos verstopte posten om daar een handtekening bij een kampleider te halen. Als ze een briefje vol hebben krijgen ze een punt. Onderweg kunnen ze getikt worden en moeten ze hun briefje inleveren. Wat een fanatiekelingen! De tikkers waren drie kampleiders en drie van de oudste jongens (Nathan, Finn en Tom)  De winnares (Luna) had maar liefst 9 briefjes vol gekregen! De winnaar onder de tikkers was Tom, hij had de meeste briefjes van kinderen weten te onderscheppen, wel 73 stuks! Zij wonnen een kleine prijs. Door al dat gehol door het bos was iedereen eigenlijk al aardig moe en kon een nachtelijke wandeling vanavond uitblijven. Iedereen ligt lekker in zijn mandje. Knap werk Buur! 

Maandag 18 juli 2016

Maandag betekent inkopen doen bij het Hoefse Jeugdkamp. En daar kijken de kinderen altijd erg naar uit. Want hun eerste voorraad snoep is op zondagavond al op en de meeste party poppers zijn al geknald. Na een gezellig ontbijtje in de ochtendzon zaten we om half 10 op de fiets naar Leersum city. Nouja, city…een Albert Heijn, een Kruitvat, een boekenwinkel, een HEMA en een kaaswinkel, dan heb je het wel zo’n beetje gehad. Maar meer hebben kampkinderen immers ook niet nodig. De snoepvoorraad van Kruitvat werd meteen geplunderd en ook de Albert Heijn moest er aan geloven. “Albert Heijn heeft nu toch wel een probleem” zei een van de groep-achters bezorgd, “want nu hebben wij al die schappen leeg gekocht.” 
Naast snoep en cola werd er dit jaar ook veel fruit gekocht door de kinderen. Van die bakjes met voorgesneden stukjes die ze meteen konden opknabbelen. Een lekkere en gezonde keuze wat ons betreft! Bij de kassa was het wel even slikken toen de pot blauwe bessen 8 euro bleek te zijn! “Ik heb ook van die perzikjes gekocht”, zei een van de kinderen. Maar dat bleken iets minder gezonde. Van die snoepjes met een suikerlaagje.
Bij terugkomst op het kamp werd er een gezellig knutselhoek ingericht. De meiden, maar ook een aantal jongens hebben daar heerlijk zitten fröbelen. Misschien valt er binnenkort wel een kaartje bij jullie op de deurmat!
Naast de vele tradities was het vandaag na de lunch ook tijd voor een nieuw spel: de GPS-hike van Chris. De kampleiders hadden gisteravond al een app moeten downloaden voor dit nieuwe spel: Commander Compass Light. Zes groepjes vertrokken om beurten met een van de leiders en een mobiele telefoon het bos in. De eerste coördinaten waren al ingevoerd op de app en brachten hen naar de eerste locatie in het bos waar een koker verstopt lag met daarin een korte opdracht en de coördinaten voor de nieuwe locatie. Het werd een prachtige wandeling door het bos, waarbij steeds een kind uit de groep de rest leidde met de mobiele telefoon. Ook Het Hoefse Jeugdkamp gaat mee met de tijd! Zowel jong als oud was hartstikke enthousiast, ook al was het vier uur lopen! Onderweg moesten de kinderen opdrachten voltooien: van 53 naar 0 komen met alleen de getallen 7 8 en 9. Of zoveel mogelijk lucifers onder je onderlip klemmen en dan de zin “ Ome theo heeft een lange baard” zeggen. Dikke pret en hilarische foto’s gegarandeerd.
Er was tijdens de wandeling ook wat ruimte voor filosofische gesprekken. Zo vroeg een van de jongens zich ineens af wat meisjes nou eigenlijk buiten huiswerk om na school doen.
Een van de jongens uit groep 6 liep met een veel te zware tas te strompelen. “Wat heb je allemaal mee?” vroeg een van de kampleiders. “Twee liter cola, een paar koeken, een fles limonade.” Hij dacht dat we een nacht gingen kamperen.
Het had gekund…

Terug op het kamp stond de beruchte stormbaan weer klaar. Niet iedereen had nog puf na deze tocht door de brandende zon, maar andere vonden het juist heel fijn om even af te koelen en uit te razen. Rond 19 uur waren alle groepjes binnen en konden we aan tafel. Aardappelen, bloemkool, boontjes en een gehaktbal, met appelmoes en/of een overheerlijke kerriesaus. Een cornetto toe. Veel ijs hoort bij dit mooie weer.
Na het eten, de afwas en de koffie was het tijd voor de prijsuitreiking van de GPS-hike. En wie kunnen dat nu beter doen dan Buurman & Buurman. En u raadt het al: dat kan vast niet goed aflopen…Iets met een groepsfoto en een taart in het gezicht…. per ongeluk natuurlijk! Prima gedaan buur!
De winnaars keken wel ietwat beteuterd toen ze hun welverdiende taart uit hun haar peuterden…
De jongsten mochten daarna lekker naar bed en dat wilden de meesten maar al te graag. De jongens van groep 6 mochten hun tanden gaan poetsen. “Ik denk toch dat ik het kamp niet goed heb voorbereid want ik heb geen tandenborstel hoor”, zei een van hen. “Nou dat geloof ik niet, je moeder zal vast wel een tandenborstel in je tas hebben gestopt”, zei kampleider Carolien. De jongeman gaat even goed zoeken in zijn koffer, waarna een nogal verbaasd hoofd verschijnt: ”Verrek!! Ik heb wel een tandenborstel!” *Note: dit is maandagavond….
De oudsten maakten zich klaar voor een wandeling. De meeste leiders hadden al aardig wat kilometers in de benen na vandaag en stiekem niet heel veel zin meer in een lange tocht. Ook de kinderen wilden liever niet lopen. Nou, dan pakken we toch gewoon de fiets! We zijn benieuwd hoe dit nachtelijke avontuur  zal bevallen! Misschien is er weer een nieuwe traditie geboren?

Dinsdag 19 juli 2016

Het beloofde vandaag een warme dag te worden. Een perfecte dag voor een bezoek aan “Het eiland van Maurik.” De rit er naar toe is altijd al prachtig. Door het pittoreske Amerongen en dan langs het kasteel de dijk op tot het pondje waar we de Neder-Rijn overstaken. De kinderen (en de leiders) vonden het helemaal niet erg dat er vandaag niet zo ver gefietst hoefde te worden. Die benen en billetjes ga je toch wel een beetje voelen…
We waren een van de eersten dus konden we een mooie boom uitzoeken om de dag onder te spenderen. De kinderen lagen binnen twee seconden in het water, lekker afkoelen. De leiders moesten eerst even bijkomen met koffie en taart. Rond de middag arriveerde Dave met een busje waar een spannend karretje uit kwam rijden met daarop vier opblaasbadjes, een grote rol landbouwzeil, een paar pionnen en een bal, waterslangen, een dompelpomp en een aggregaat. Wat zou er nu toch weer gaan gebeuren? Het werd in ieder geval duidelijk dat we ons deze middag niet hoefden te vervelen!
Dave en Chris zetten de opblaasbadjes in een vierkant, met tussen elk badje steeds een meter of 10. Daartussen werd het landbouwzeil uitgerold. De dompelpomp werd aangesloten op de aggregaat en in het water gezet. De badjes werden gevuld, het zeil werd nat gespoten en toen kwam het belangrijkste nog te voorschijn: vier flessen groene zeep! Het feest was compleet!
De kinderen werden in vier teams verdeeld en gingen het tegen elkaar opnemen bij het WATERHONKBAL. In plaats van een honkbal en een knuppel werd er een voetbal gebruikt. De bal moest door het slagteam zo ver mogelijk weggeschoten worden en het veldteam moest de bal zo snel mogelijk vangen en naar de brander brengen. Zodra de bal in de lucht was moest er zo snel mogelijk naar het eerste badje worden gerend door de speler van het slagteam. Glibber de glibber over het zeil en PLONS, met beide benen in het badje. Alle slagspelers moesten weer via badje 2 en 3 in het laatste badje komen om het rondje vol te maken en dan was er een punt verdiend! Een hele middag waterpret!
Flink smeren en drinken en door! Want landbouwzeil is multifunctioneel. Zeker als het grasveld een helling heeft. U raadt het al…buikschuiven! En zo was het plots de middag alweer voorbij. Leuk om te zien hoe goed de kinderen aan alles mee doen en ook elkaar enthousiasmeren! Dat maakt het voor ons als leiders ook extra leuk om dit soort spellen te organiseren!
Om 18 uur stapten we rozig en een beetje verbrand op de fiets terug richting het kamp. De geur van pannenkoeken kwam ons bij het hek al tegemoet! En waar pannenkoeken zijn is poedersuiker, en waar poedersuiker is is kampleider Dave en waar Dave is….U raadt het al…na het eten zat iedereen er een beetje witjes bij…
De kinderen hadden al een groot vermoeden en ze kregen gelijk: het was vanavond tijd voor het beruchte nachtspel, of zoals zij het noemen, de spooktocht. Om 11 uur verzamelden de kinderen in de zaal met goede schoenen en ZONDER zaklamp. Buurman en Buurman kwamen op de fiets binnenrijden. Ze stonden een beetje tegen elkaar te mompelen over de fiets, over de kinderen en ook over Roodkapje, waar de ene buurman schijnbaar een oogje op had…De andere buurman vond Roodkapje alleen ook wel interessant. Daarna vertrokken ze weer. Toen kwam er plots een politie agent binnen van het arrestatieteam. “Handen omhoog, handen omlaag, handen op zij, nog een keer handen om hoog! Die twee kneuzen van daarnet zijn ontvoerd! Maar mijn armen zijn niet lang genoeg dus ik heb wat hulp nodig om uit te vogelen door wie ze waren ontvoerd, waarmee en waarheen? De politieagent vertrok met de kinderen richting het bos. Ieder groepje moest het bos in langs een aantal posten waar verschillende personages verstopt zaten met raadsels, opdrachten en hints die leiden naar de oplossing van de ontvoering. Zo zaten er twee nonnen, een heks, een boswachter en roodkapje, een boef, een wolf, een boer en een boerin en een aap verstopt. Natuurlijk zaten er ook weer een aantal schrikposten klaar om de kinderen even flink de stuipen op het lijf te jagen! Maar ze hielden zich kranig dit jaar, zelfs de kleine meiden hielden het dapper vol tot het einde van de tocht! Nadat alle opdrachten waren voltooid en alle hints waren verzameld moesten de groepjes gaan uitzoeken wat er nu precies gebeurd was met onze sullige buurmannen. Een groepje zat aardig in de buurt! Wat bleek nou….Buurman & Buurman waren aan het klussen op de boerderij van een boer uit Amerongen. Alleen, zoals dat gaat bij die twee, ging alles de hele tijd mis. De boer was er klaar mee en heeft de twee naar het bos gelokt met roodkapje. Daarna heeft hij ze vastgebonden bij de vuurkuil achter het kamp. Daar vonden de kinderen de buurmannen uit eindelijk terug en konen ze worden bevrijd…De boer zal inmiddels wel een nieuwe klusjesman hebben aangenomen…Misschien hebben wij nog wel een klusje liggen voor Buurman & Buurman..

Woensdag 20 juli 2016

Nu kun je met zo’n hete dag voor de boeg natuurlijk beter vroeg beginnen. Maar de vermoeidheid begon een aantal kinderen en kampleiders toch een beetje op te breken zo halverwege de week, dus mochten we een klein beetje uitslapen.
En waar kun je met 36 graden op de teller beter zijn dan bij een zwembad!? Het goede nieuws was dat dit zwembad ook nog eens dichtbij het kamp is en we niet zo ver hoefden te fietsen. Tijdens het ontbijt zongen we uit volle borst voor de jarige Romy en rond half 11 stapten we op de fiets naar Bosbad Leersum, een prachtig bad gelegen aan het bos (duh!), met veel schaduw onder bomen (fijn!) en naast een duikplank ook een glijbaan en een snackkraam (jummie!) 
We vonden een heerlijke plek onder een rij bomen en ploften neer. Snel maar het eerste zweet weer van ons afspoelen. 
Gezellig met een Buurman & Buurman bal het water in en zo lang mogelijk proberen over te slaan. Salto’s maken van de duikplank en zo hard mogelijk van die glijbaan scheuren. We waren natuurlijk niet de enige in het bad dus we moesten wel steeds lang wachten voor we aan de beurt waren. Maar dan word je tussendoor gelukkig gewoon een beetje bruin. 
Rond 17 uur betrok de lucht plotseling en verwachtten we eigenlijk een enorme onweersbui maar die bleef uit. We fietsten snel terug naar het kamp waar het avondeten alweer op ons stond te wachten. Vandaag stond er bouillonsoep met balletjes, nasi en dubbelvla met een toetje slagroom op het menu. We aten vroeg zodat we op tijd met de woensdagavond traditie, de disco, konden beginnen. Terwijl de kampleiders de afwas deden, de discozaal gereed maakten en DJ Martijn zich installeerde sprongen sommige kinderen nog even op de stormbaan. Anderen gingen alvast naar boven om gel in het haar te smeren, haar te laten vlechten, make-up op het gezicht te doen of in de stress te schieten over wat er aangetrokken moest worden. 
Om 21 uur moest iedereen weer beneden zijn voor de groepsfoto. En wat zagen ze er mooi uit. Cathelijne had het haar van veel meisjes prachtig ingevlochten en er waren zelfs speciale outfits voor de disco gekocht door een paar meiden. Shirts met Buurman & Buurman erop. Ook de jongens zagen er piekfijn uit. Blouses (half open), gel in het haar. Er was zelfs een echte Buurman & Buurman pet op een van de mannenhoofden! Leuk dat het zo leeft onder de kinderen! Deze avond kon niet meer stuk. Wat inmiddels ook een traditie is bij de groepsfoto is dat er altijd plotseling een emmer water van links of rechts kan komen. Maar omdat iedereen nu zo zijn best had gedaan voor de disco moesten we van deze traditie maar even afzien dit jaar. Of misschien kunnen we ze er op een ander momentje alsnog inluizen…We broeden nog op een plannetje…
Na de foto kon het feest beginnen. Dj Martijn liet de eerste deuntjes klinken en de voetjes gingen langzaam van de vloer. Kampleidster Joska had haar schmink weer mee en maakte kunstwerkjes op allerlei lichaamsdelen. Gezichten, armen, benen, wat ze maar wilden. Er werd lekker gesmuld van discosnacks, zoals tomaatjes, komkommer, stukjes kaas, ijsjes (Romy trakteerde), zakje chips. En er werd veel gedronken (limonade en water) want het was natuurlijk en hartstikke hete dag geweest. Ondanks de hitte werd er gedanst alsof het leven er vanaf hing! Martijn had weer de nieuwste nummer en combineerde deze heerlijk met wat oude knallers waar de kampleiders ook op los konden gaan! Sommige muziek kent geen tijd! 
Kampleidster Sanne had weer een kleine show op poten gezet. Nova Layla en Bente openden met het “Vliegenlied”, wat meteen iedereen mee deed! Cathelijne zong weer een prachtig liedje, net als vorig jaar, en dat bezorgde menig kind wat tranen. Sem Jurre en Luca kregen iedereen aan het brullen met “Bier en Tieten”, Gwen Inge en Mickey deden één dansje op “One Dance”  en Tom en kampleider Wouter “Sterrenstof.” Daarna werd er weer lekker verder gedanst en geschminkt tot alle energie op was. Iedereen ging naar boven en dachten de leiders dat ze nog even een privéfeestje hadden. Dit werd al snel ontdekt door de oudste jongens en meiden en zij mochten nog even meedansen, terwijl de jongsten lekker in hun bedje kropen en in slaap deinden op de laatste beats…

Donderdag 21 juli 2016

Zowel de kinderen als de leiders hadden wel zin in een heerlijke dag op het kamp. Iets met gebakken eieren voor de lunch en spellen met water.. Want ook voor vandaag was er weer warm weer voorspeld. Zoals gebruikelijk na de disco werden de kids op donderdagochtend gewekt door DJ Martijn. Dit deed hij door in ieder slaapzaal een box neer te zetten en onverwachts een gezellig en vooral hard muziekje op te zetten. Iedereen zat meteen rechtop in bed. 
Vandaag stond er een zeskamp op het programma, eentje met veel waterspelletjes en wat nieuw was dit jaar (ja ja weer een traditie die gebroken wordt!) was dat bij elk spel twee teams het tegen elkaar opnamen! Trefbal, blind volleybal, tamponrace (iets met een volgezogen tampon in een waterflesje aan een touwtje in je mond en heel hard rennen), pantyslingeren (iets met een panty op je hoofd, een tennisbal in de voet van de panty en het omslaan van flesjes water), dienbladenrace (iets met bekertjes water op een dienblad en natte sponzen gooien.) en stoelendans.Tussendoor werd er lekker geluncht in het zonnetje en weer flink gesmeerd met zonnebrand.  
De kinderen deden allemaal ontzettend goed mee en werkten allemaal hard om te winnen. Iedereen is heel enthousiast over alles wat er gedaan wordt, de ouderen nemen de leiding binnen de groepjes en helpen de kleineren. Daar worden wij heel blij van! Als laatste spel moesten alle kinderen een touwtje met twee ballonnen aan hun voet binden. Ieder team had een eigen kleur ballonnen. Alle groepjes namen plaats op het grote blauwe zeil met zeep en water. Toen het fluitsignaal klonk trapte iedereen er flink op los. Het was een prachtig gezicht, met al die verschillende kleuren ballonnen. Team rood had de tactiek vooral eerst hun eigen ballonnen te beschermen en bij elkaar in de buurt te blijven en pas toe te slaan toen de helft van de ballontrappers al was uitgeschakeld! Slim! Ze werden uiteindelijk tweede. Team Oranje won! Zij hadden maar liefst nog twee ballontrappers over! 
Na al dat harde werken was het tijd om even te relaxen voordat we aan tafel gingen. Op het menu vandaag: groentesoep met vermicelli, gebakken aardappeltjes, worteltjes met erwtjes en vissticks. Er was ook nog een verrassing voor de leiders (en een aantal kinderen die wilden): kipkluifjes! 
Een aantal meiden heeft het toch nog voor elkaar gekregen om een keertje te mogen helpen met afwassen (iets met eten kleien.) Ze bakten er alleen niet zoveel van. Dat is toch iets voor gevordenden he, die afwas. 
Vanavond doen we misschien nog een dropping, misschien nog een bosspelletje. Want morgen moeten we ontzettend vroeg op. Om half 8 rijdt de bus voor…Waar zullen we toch heen gaan dit jaar? Dat blijft nog even een verrassing! 

Vrijdag 22 juli 2016

Terwijl de jongsten lekker naar bed gingen werden de oudsten in het bos gedropt. Want zonder dropping geen kamp natuurlijk. De kinderen liepen zo hard (gelukkig aardig in de goede richting) dat sommige kampleiders blaren op hun voeten hadden bij terugkomst. En terwijl zij liepen zaten een aantal kampleiders te broeden op een masterplan om die oudsten nog even flink aan het schrikken te maken. Kampleidster Joska haalde haar schmink weer te voorschijn en Niels en Rene vonden het wel een goed idee om tot griezel geschminkt te worden. Ondertussen hielden we contact met Dave waar de oudsten ongeveer liepen. Toen ze in de buurt van het kamp kwamen zijn we ze tegemoet gelopen als twee freaks in nonnenpakken (foto volgt nog) en in de bosjes gedoken op het laatste stukje van de route. Terwijl we de kinderen op ons af hoorden komen hielden we ons muisstil. Ze liepen voorbij zonder ons te zien, volgens plan. Toen ze voorbij waren slopen we achter ze aan de bosjes uit. In plaats van ze van achter aan te vallen met veel lawaai kozen we voor een andere tactiek. We gingen onopvallend naast en tussen ze lopen en wachtten af tot iemand ze opmerkten. Gillen dat ze deden! Het was op het kamp te horen geweest hoorden we bij terugkomst! Gnagnagna! 
Wat zullen ze mooie dromen hebben gehad…
En zo brak alweer de laatste (hele) dag van de kampweek aan! 
Gelukkig begon de dag heel vroeg, zodat we nog extra konden genieten. Om kwart voor 5 werden we al wakker gemaakt door een helse onweersbui. En om half 7 ging de wekker af (oftewel, Dave ging af) en om kwart over 7 stipt zat iedereen aan het ontbijt. Voor het eerst in deze week moesten we dat binnen doen, want het regende pijpenstelen. Toen we om kwart voor 8 richting de bus liepen was het gelukkig weer een beetje droog. Hopelijk was het in het pretpark ook een beetje mooi weer. We hadden een ontzettende gezellige en zonnige buschauffeur dus dat maakte al een hoop goed. Tijdens de rit kon iedereen mooi een beetje bijslapen, want we moesten wel twee uur rijden. Rond 10 uur kwamen we aan bij het pretpark: Movie Park Germany. Een park met allemaal attracties gebaseerd en geïnspireerd op films en tv-programma’s, zoals bijvoorbeeld Sponge Bob, Dora, Ice Age of The Minions. Er waren een aantal achtbanen, sommigen over de kop, anderen niet, maar die gingen zo hard dat het voelde alsof je wel over de kop ging. Een aantal kinderen (de meest stoere) durfden zelfs in de “Free fall”, een attractie waarbij je heel hoog de lucht in gaat en dan in een vrije val naar beneden stort tot vlak boven de grond. Kampleidster Marlies had zich door hen over laten halen om mee te gaan en die wilde zich natuurlijk niet laten kennen. Dus daar ging ze. Toen ze er uit kwam zag ze groener dan ooit tevoren en het duurde wel een tijdje voor je haar weer een beetje terug herkende. Moet ze ook maar niet zo stoer willen doen. Voor het eerst sinds tijden heeft ze het wel droog gehouden in het pretpark. BIJNA hadden Dave en Rene haar in de vijver gekregen, maar ze gunden haar toch een droog jaar. Tradities zijn er om gebroken te worden zeggen ze. Marlies blij. 
De kinderen vermaakten zich goed want we zagen ze alleen bij de post als ze honger of dorst hadden of om even een Donald Duckje te lezen. Iedereen liep lekker in groepjes door het park en sloot dan weer bij die aan en dan weer bij die. Hartstikke gezellig. Rond 6 uur verzamelden we om lekker te gaan eten. Iedereen kreeg een bonnetje om patatjes, een hamburger en een frisdrankje te halen. Daarna was er nog een uurtje om het park nog even in te duiken. Het voordeel is dan dat het al aardig leeg is en je zo door kunt lopen bij de meeste attracties! 
Vlak voor vertrek werden de laatste wagenziekte pilletjes naar binnen gewerkt en konden we gaan! Onze vrolijke buschauffeur had nog steeds goede zin en telde zelfs voor ons de kinderen terwijl ze de bus in gingen. We verbaasden ons erover hoeveel energie de kinderen nog hadden. Een aantal deed even een tukje (terwijl ze beklad werden met stift) maar de meesten zaten lekker te kletsen en te chillen. 
Terug op het kamp werden de koffers vertrekklaar gemaakt en stookten de leiders vast het kampvuur op. Daar zitten we nu gezellig terwijl dit laatste verslag geschreven wordt. Een mooi einde van een mooie week waarin we veel oude kamptradities hebben voortgezet en een paar mooie nieuwe hebben gemaakt voor de komende jaren…

Tot de volgende!